-ภาพฝัน-

อัญชา

ฟังบทเพลงแสนเศร้าแล้วใจเหงา 
มันเบาเบาหวิวไหววาบหาย 
ดั่งใจหลุดหยุดเต้นในกาย 
รู้สึกคล้ายดั่งฉันหยุดหายใจ 
ท่วงทำนองอันแสนรันทด 
มันเก็บกดกลืนกล้ำงำไว้ 
ในส่วนลึกมันเจ็บร้าวภายใน 
แค่เพียงได้ยินเสียงเพลงพิณ 
ใครหนอใครช่างครวญเพลงโศก 
ดั่งว่าโลกจะหยุดหมุนจบสิ้น 
ดุจว่าเดือนดาวดับลับแผ่นดิน 
คล้ายนกผินบินลับเข้าไฟฟอน 
จับสำเนียงเสียงเศร้าเหงาสะอื้น 
น้ำตารื้นกลืนกล้ำนั้นออดอ้อน 
แต่แทรกเสริมเติมโศกให้สั่นคลอน 
ให้ถอดถอนรอนใจไปพร้อมกัน 
พลันนึกถึงหนึ่งใจที่เดียวดาย 
ว่าดูคล้ายคลับกับเรื่องของฉัน 
ต่างตรงที่การจากลานั้น 
เรื่องของฉันคือการจากเป็น 
แต่ความเศร้าไม่ต่างกันนัก 
มันเก็บกักไว้มากกว่าที่เห็น 
จะลบเลือนยากเหลือลำเข็ญ 
คงต้องเว้นที่ว่างไว้กั้นกลาง 
ใจที่รักมันยังรักเหมือนวันก่อน 
ยังเก็บก้อนกองรักไว้เหนือห้าง 
หน้าต่างร้าวบานนั้นมีที่วาง 
มีช่องว่างวางไว้ให้จดจำ 
จะเพียรเก็บความงามของความรัก 
เป็นภาพลักษณ์สลักไว้ในยามค่ำ 
ภาพความหลังตราไว้ด้วยน้ำคำ 
จะกล่าวย้ำซ้ำซ้ำว่ายังรัก 
ยังจดจำคราสองเราชิดใกล้ 
จำจดใจจำไว้ให้แน่นหนัก 
ใจสองใจเปี่ยมด้วยรักมานานนัก 
บัดนี้หักผลักไสให้ร้างร้าว 
แม้มิอาจลบลืมภาพของเธอ 
ขอแค่เผลอฝันถึงในคืนหนาว 
จะเก็บภาพหอบฝันใต้ฟ้าพราว 
ก่อนคืนดาวสกาวฟ้าจะมลาย 
ฉันจะเก็บภาพเธอไว้ในฝัน 
ไม่ให้มันลบลืมเลือนหาย 
จะเก็บภาพงดงามไว้ข้างกาย 
แล้วให้ตายไปพร้อมความทรงจำ 
26 มิ.ย. 46 
จะจดจำเธอผู้งดงาม 
ทุกยามเธอคือภาพฝัน 
สวยสดงดงามนานวัน 
เก็บไว้กับฉันตราบสิ้นลม 
..............