แม้จะไกลกันสุดขอบฟ้า แม้นภาก็ไม่อาจมาขวางกั้น ก็หัวใจของฉันมันแสนจะผูกพัน แม้เธอไม่มาผูกกันเลยก็ตาม แหมก็ตอนนี้ฉันคิดถึง แม้ไกลกันไม่ถึงครึ่งขอบรั้ว ก็หัวใจของฉันมันเต้นรัว กลัวแสนกลัวถูกเด้งกลับเหมือนฟุตบอล ที่ไกลกันคงจะเป็นความรู้สึก ฉันคิดซึ้งเธอไม่ซึ้งไม่หวั่นไหว แต่ก็เอ๊า ไม่เป็นไรหรอกหัวใจ รักให้ตายคอยดู จะรู้เอง
2 ธันวาคม 2546 20:47 น. - comment id 187031
ไกลหรือใกล้ไม่ใช่ปัญหาใหญ่ ขอหัวใจอยู่ใกล้กันคงสุขสันต์
3 ธันวาคม 2546 01:40 น. - comment id 187151
หากต้องไกลกันสุดขอบฟ้า ขอหัวใจเธอหนาสักเพียงเสี้ยว ให้ฉันมีสิทธิ์ได้สักนิดเดียว ก็พอแล้วสำหรับเสี้ยวความผูกพัน *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ*-*
3 ธันวาคม 2546 19:02 น. - comment id 187320
...มาทักทายค่ะ.... ไกลกันก้อแค่ตัว อย่ากัวจะไกลฉัน ไกลตัวอย่ากัวกัน เพราะใจฉันจะใกล้เทอ
4 มกราคม 2547 14:55 น. - comment id 197629
ไม่...เคยหวังให้เธอรักเต็มหัวใจ ไม่...เคยคิดอยากได้ใจเธอหมด ไม่...เคยฝันว่ารักจะงามงด ไม่...เคยทดแทนเธอกับสิ่งใด เธอ...เคยเป็นอย่างไรใจเธอรู้ เธอ...ก็เป็นเช่นเธออยู่อย่าหวั่นไหว เธอ...รักฉันวันนั้นสักเพียงไร เธอ...ก็รักฉันต่อไปเท่าวันเดิม อย่า...ฝืนพูดเพ้อพร่ำคำว่ารัก อย่า...เติมน้ำต้มผักให้หวานเพิ่ม อย่า...บอกว่าเธอรักฉันรักมาเติม อย่า...ให้ฉันเคลิบเคลิ้มด้วยรักเธอ ขอ...แค่ใจเธอมั่นนิรันดร์แน่ ขอ...เพียงเธอรักแท้ที่เสนอ ขอ...อย่าให้รักฉันฝันละเมอ ขอ...หัวใจของเธอมีรักเดียว