เพิ่งเข้าใจมากขึ้น..ว่า การที่ใครซักคนซึ่งมีค่า..นั้น..ห่างหาย ลมหนาวแค่เพียงผ่าน..สัมผัสกาย แต่กลับรู้สึกเหน็บหนาวมากมาย..เหลือคณา . สั่นไหวไปทั้งใจ.. ภาพเก่าของอุ่นไอ..ไม่หลงเหลือค่า ตั้งแต่ใครคนหนึ่ง..ลับลา สายลมที่พริ้วพัดมา..จึงดูเหมือนว่า..ช่างทรมาน . ถ้าฉันมีพรสักข้อ สิ่งเดียวที่ขอ..คือ..ย้อนเวลาที่ผ่าน ให้ใครคนดีที่ว่า..อยู่กับฉันนาน-นาน และการจากกันวันวาน..นั้น..ให้กลับคืน . ++++++++++++++++ .. .. คิดถึง ... และ ....... คิดถึง
ผู้ชายคนเดิม 30 พ.ย. 2546 20:18 น. - ID 42204 
848
7
0
30 พฤศจิกายน 2546 20:29 น. - comment id 186568
ขอให้คนคนนั้นกลับมาหา ดั่งที่คุณขอพรหนารู้ไหม ฉันขอร่วมอธิฐานกับคนไกล ขอให้คนในหัวใจของคุณกลับคืน *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ขอให้สมหวังนะค่ะ*-*
30 พฤศจิกายน 2546 20:40 น. - comment id 186573
หน้าส่วนตัว
..ไพเราะ..มากเลยคะ...
..บอกความรู้สึก...ซ่อนเร้น...
..แอบเก็บเป็น...สื่อ..ความนัย...
..รัก..ที่พบ..ความหมาย..ยิ่งใหญ่..
..หวั่นไหว..อยากได้..ใกล้ชิดคุณ
นิยามรัก...ที่อยาก..จะรู้...
..รักปู..เส้นทาง..อบอุ่น...
..รัก..หวาน..ได้...จากคนคุ้น...
.. ..ขอ..ไออุ่น.แอบซุกคุณ...แค่นาที...
..แบบ เรน..หัดแต่งกลอนรัก..
...ขออนุญาต..แจมนะคะ...
30 พฤศจิกายน 2546 21:44 น. - comment id 186592
พี่พุด..เพิ่งเดินดายเดียว ด้วยใจดวงเดิมกับจันทร์ครึ่งดวง ฝ่าลมหนาวกลับมาจากออกกำลังกาย.. กับพร่างหอมของดวงดอกปีบ กับพรายแสงจันทรา กับดวงชีวาชีวีนี้ที่หนาวในฤดี ทั้งปีทั้งชาติไม่รักดีไม่เลือกฤดูเลยค่ะ พาให้คิดถึง บทเพลงรักนี้มากนะคะ และขอมอบให้แทนคำปลอบประโลมใจมานะราตรีนี้ ที่ลมหนาวเริ่มพรายสู่ห้องหัวใจ.. พี่พุด..ห่วงใครหลายคนที่มีแค่ผ้าห่มผืนน้อยจะพอห่มร่างใจให้หายหนาวไหมละหนอ.ละนี่ ด้วยรักและห่วงใย.. ******* และอยากจะบอกว่า.. *หากจะรักจงลืมคำว่าเสียใจค่ะ.นะคะ* http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=81 หนาวลมที่เรณู โอภาส ทศพร : : Key Dm เรณูนคร ถิ่นนี้ช่างมีมนต์ขลัง ได้พบนวลนาง ดั่งเหมือนต้องมนต์แน่นิ่ง น้องนุ่งซิ่นไหม ไว้ผมมวยสวยเพริด พริ้ง พี่รักเจ้าแล้วแท้จริง สาวเวียงพิงค์แห่งแดนอิสาน เราเคยสัมพันธ์ พรอดรักเมื่อคราวหน้าหนาว คืนฟ้าสกาว เหน็บหนาวน้ำค้างหรือนั่น เพราะได้เคียงน้อง ถึงต้องหนาวตายไม่หวาดหวั่น รุ่งรางต้องร้างไกลกัน สุดหวั่นไหว ก่อนลา ผ้าผวยร้อยผืน ไม่ชื่นเหมือนน้องอยู่ใกล้ ดูดอุร้อยไห ไม่คลายหนาวได้หรอกหนา ห่างน้อง พี่ต้องหนาวหนักอุรา คอยนับวันเวลา จะกลับมาอบไอรักเก่า เย็นลมเหมันต์ ผ่านพ้นยิ่งพาสะท้อน โธ่น้องบังอร ก่อนนั้นเคยคลอเคียงเจ้า ครั้งเที่ยวชมงานพระธาตุพนม ยามหน้าหนาว พี่ยังไม่ลืมนงเยาว์ โอ้แม่สาว เรณู...
30 พฤศจิกายน 2546 22:34 น. - comment id 186620
ถึงเราจะย้อนเวลาไม่ได้แต่เราก็สามารถไล่ตามเวลาทันเสมอ ไม่จำเป็นต้องย้อนเวลาเพื่อไปแก้ไข แต่ให้ก้าวตามเวลาให้ทันแล้วไปแก้ไขก็ได้เหมือนกัน
30 พฤศจิกายน 2546 22:57 น. - comment id 186627
สายน้ำไม่เคยไหลกลับ เวลาเดินลับยามหลับไหล และไม่เคยเดินย้อนมาหาใคร มีแต่ใจที่ฝันใฝ่เฝ้าพะวง
1 ธันวาคม 2546 00:05 น. - comment id 186653
เมื่อริ้วลมความหนาวร้าวมาทาบ มาห่มอาบดวงใจในวันเหงา อีกใบไม้ร่วงพรูมาสู่เรา... ความรู้สึกเก่าๆ ก็เบ่งบาน หลายครั้งที่ลมหนาวทำร้ายหัวใจมนุษย์เราผู้อ่อนโยนและอ่อนแอนะครับ แต่ในขณะเดียวกันลมหนาวก็ทำให้เราหลั่งกวีเพื่อกำนัลและเป็นสีสันประดับประดา ให้แก่นักอ่านทั้งหลาย เรายอมรับในความเหงาและหนาวเหน็บในขณะเดียวกันเราก็ยอมรับในความอบอุ่นที่เราพึงจะได้จากใครสักเช่นกัน บทกวีทุกบทเขียนราวกับกลั่นจากสถานการณ์จริงๆ ที่กำลังเผชิญหน้าอยู่มายาวนานแล้ว.. ฟังเพลงพี่พุดพัดชาแล้ว หลับตาแล้วก็นิ่งงัน เหมือนดวงจิตกำลังล่องลอย สู่เรณูนคร
1 ธันวาคม 2546 11:32 น. - comment id 186702
ถ้าเรามีใครที่รักเราแบบนี้บ้าง ก็คงจะดีไม่น้อย
1 ธันวาคม 2546 13:17 น. - comment id 186734
ถ้ามีพรสักข้อ ก็ขอให้พรของผู้ชายคนเดิมสมหวังนะจ๊ะ
1 ธันวาคม 2546 19:33 น. - comment id 186863
...ทักทายค่ะ...และมาเป็นกำลังใจ..
1 ธันวาคม 2546 23:51 น. - comment id 186888
แวะมาทักทายและให้กำลังใจขอรับ
4 ธันวาคม 2546 18:49 น. - comment id 187600
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้สมหวัง........... ^-^
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
