เดียวดายกลางสายลม ใจขื่นขมจมกับความหวั่นไหว อยู่คนเดียวอย่างเปล่าเปลี่ยวใจ ไม่เหลือใครคอยช่วยซับน้ำตา เดียวดายไร้คนเคียงคู่ แสนหดหู่เมื่อรู้ว่าเราไม่มีค่า ไม่มีคนที่รักและเข้าใจ ไม่เหลือใครอย่างวันที่ผ่านมา ต้องทนช้ำอุรา เกินกว่าจะบรรยาย
น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม 15 พ.ย. 2546 14:29 น. - ID 41481 
740
2
0
15 พฤศจิกายน 2546 17:40 น. - comment id 181921
อืมม์ใ จนะใจ
16 พฤศจิกายน 2546 00:44 น. - comment id 182020
ความอ้างว้างอยู่เป็นเพื่อนฉัน ฉันเหมือนมีมันเป็นเพื่อนเสมอเสมอ ไม่รู้ทำไมนะเออ จริงจริงฉันอยากมีเธอข้างกาย แต่ที่เป็นอยู่ขณะนี้ มันเหงาเศร้าเต็มที่แล้วรู้ไหม เหตุผลเพราะเธอมีใคร ทิ้งฉันไว้กับความเดียวดายลำพัง ***กลอนไพเราะดีค่ะ แต่ก็เศร้าเหลือเกิน***
16 พฤศจิกายน 2546 13:55 น. - comment id 182140
เธอไม่ได้อยู่เดียวดายท่ามกลางสายลม แต่ยังมีแสงสว่างอันอบอุ่นเป็นเพื่อน น้ำค้าง ดาว ฟ้า จันทรา มาย้ำเตือน พร้อมกับเรามาเป็นเพื่อนกันตลอดไป เป็นเพื่อนกันนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
