ฉันเคยไม่เชื่อเรื่องปาฏิหาริย์ คิดว่ามันเป็นแค่นิทานหลอกเด็กช่างฝัน ความบังเอิญในโลกเป็นเพียงเรื่องราวที่เกิดขึ้นในแต่ละวัน การที่ใครสักคนจะมาพบและรักกัน...มันไม่มี ความรัก...เป็นแค่เรื่องที่ทำให้เกิดความไหวหวั่น ฉันเคยใช้อดีตตัดสินมันอย่างนี้ เพราะใครบางคนทำให้ฉันคิดว่า ฉันอ่อนล้ากับความรักมากเต็มที แล้วในที่สุดความรักก็ไม่มีแง่ดีสำหรับใจ ฉันกลายเป็นผู้หญิงช่างฝันที่พยายามเลิกฝัน กลัว...เสียจนไม่เชื่อมั่นที่จะมีรักครั้งใหม่ แต่อยู่ดีๆ เธอก็มา มายืนอยู่ตรงหน้า แล้วไปอยู่ในใจ ฉันเถียงตัวเองไม่ได้อีกต่อไป...ว่าเธอไม่สำคัญ ฉันเชื่อแล้วว่าความรักมีปาฏิหาริย์ เปลี่ยนโลกที่มืดมนทุกด้านให้กลายเป็นความงดงามแห่งฝัน ที่เหลือก็เพียงพรุ่งนี้..ที่จะมีเธออยู่ข้างกัน แม้ไม่ใช่ตลอดไปก็ขอให้เป็นปัจจุบัน..ที่มีเธอ
12 พฤศจิกายน 2546 23:40 น. - comment id 180951
โอ้วว ... เพราะเหลือหลายขอรับ =^-^=
13 พฤศจิกายน 2546 02:15 น. - comment id 181015
ความรักมักมีปาฏิหาริย์ ทำให้เราได้พบพานความสดใส ความรักมักมีสิ่งแปลกประหลาดใจ ทำให้เราได้เสมอไปหละคนดี ***กลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ***
13 พฤศจิกายน 2546 06:00 น. - comment id 181042
..เรน..ก้อเชื่อ..ในปฎิหาริย์...แห่งรัก... ..รักให้..ความรู้สึกดีๆ.... ...มากมาย...จริงๆ...นะคะ... ...ชอบที่ยังแคร์..เขียนทุกบทกวี... ให้..ความรู้สึก..ดีจัง..
13 พฤศจิกายน 2546 12:46 น. - comment id 181113
อ่ะแน่................. เราก็เชื่อว่ารักคือปาฎิหาร์ ความรักเริ่มเบ่งบานให้หัวใจคนช่างฝัน ความรักไม่ได้ให้คนๆหนึ่งเลิกรักกัน แต่แค่หัวใจเราตรงกันแค่นี้ก็สุขใจ................ แวะมาอีกแล้ว......................
14 พฤศจิกายน 2546 14:09 น. - comment id 181463
aomma ก็เชื่อค่ะว่ารักมีปาฏิหาริย์จริง..มีพลังมากด้วยค่ะ....
15 พฤศจิกายน 2546 11:39 น. - comment id 181793
ค่ะ ขอบคุณค่ะทุก ๆ คน
23 พฤศจิกายน 2546 07:41 น. - comment id 184220
สุดยอด
10 กรกฎาคม 2547 14:14 น. - comment id 283161
ยังแพ้พี่นันอยู่