หอมไอดินกลิ่นฟางซ่านจากบ้านทุ่ง พะยอมฟุ้งกลีบรับซับความหม่น สนเสียดส่ายกิ่งกอล้อลมบน คล้ายเสียงคนอัดอั้นตันอุรา เวิ้งทุ่งกว้างลิบตาฟ้าสีซีด ลมหนาวกรีดผิวกายไหวผวา คนระทมทุรนร่างกลางลานนา ทอดสายตาท้อถอยเลื่อนลอยไกล ได้เกิดกายเป็นคนมาหนหนึ่ง ในทรวงซึ้งหญิงงามตามฝันใฝ่ มั่นสมัครหนักแน่นท่วมแก่นใจ แต่ก็ไม่สมรักและภักดี เธอสูงส่งสุดสรวงยากหน่วงเหนี่ยว เกินจะเกี่ยวดอกไม้ฟ้าลงมานี่ เร้นหลบกายซมซานมานานปี เอาท้องทุ่งเป็นที่รักษาใจ แพเมฆหมองเรี่ยรายริมชายฟ้า ก็เลือนลาเลยลับกับทิวไม้ เหลือเพียงความเหว่ว้าและอาลัย คนอ่อนใจแอบสอื้นกับผืนดิน.
10 พฤศจิกายน 2546 22:07 น. - comment id 180322
เรามันก็แค่ -- ดอกดิน --
10 พฤศจิกายน 2546 22:36 น. - comment id 180331
สูงเสียดฟ้าอย่าคว้ามาอิงแอบ กายใจแนบเสน่หาคราเคียงสม เฝ้าใฝ่ฝันวันคืนที่รื่นรมย์ หนาวของลมก็มิหนาวปวดร้าวใจ หลบซ่อนจิตแอบคิดถึงเรื่องก่อน ความรักย้อนมาหวนครวญชิดใกล้ เพียงรำลึกตรึกแน่นยังแก่นนัย ดอกฟ้าใจ..ยังสถิตนิจนิรันดร์
11 พฤศจิกายน 2546 00:48 น. - comment id 180402
แม้จะสูงเพียงใดหากใจสู้ ก็คงมีโอกาสได้อยู่ข้าง แม้มีความรักจริงใจไม่อับปาง คงได้เคียงข้างร่วมทางเดิน ***เป็นกำลังใจให้นะค่ะ รักแท้ต้องมีอุปสรรคเสมอค่ะ ฉะนั้นต้องฟันฝ่าค่ะเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่รักค่ะ***
11 พฤศจิกายน 2546 12:02 น. - comment id 180449
ดอกไม่คว้าหรือดอกฟ้าหากไกลลิบ โศกสนิทหรือสุขบ้างทางทับถม รักทำไมรักคนอื่นแล้วตรอมตรม เลิกระทมหาทางธรรมน้อมนำใจ.. รักธรรมชาติดีกว่าไหม พี่พุดว่าจะหัดทำใจให้ได้แล้วค่ะ *** ห้ามเรียกพี่พุดว่าท่านพี่อีกนะขอร้อง แค่พี่ก็พอ..
11 พฤศจิกายน 2546 12:13 น. - comment id 180455
ให้กำลังใจก็แล้วกัน
11 พฤศจิกายน 2546 12:53 น. - comment id 180476
เกิดเป็นคนผจญสู้อยู่ไม่ท้อ อดทนรอโชคดีที่เคยฝัน สักวันหนึ่งคงเป็นของเราเช่นกัน จงฝ่าฟันอย่าเหว่ว้าน้ำตานอง อย่าท้อแท้อ่อนใจในชีวิต ผู้ลิขิตคือตัวเราไม่เศร้าหมอง แม้นไม่ได้หญิงงามนั้นมาครอบครอง แต่ใจปองเพียงหนึ่งซึ้งในทรวง.....ฯ มาร่วมให้กำลังใจนะคะ...ฟ้าหลังฝน..รอคอยเราอยู่สำหรับทุกคนค่ะ...
11 พฤศจิกายน 2546 15:50 น. - comment id 180547
วันวาน มันเกิดขึ้นและผ่านไปแล้ว พรุ่งนี้เธอจะได้พบกับแสงตะวันฤาจะเป็นสายฝนกันแน่ แต่ไม่ว่าเธอจะพบเจอสิ่งใดขอให้รู้ว่าเพื่อนคนนี้เป็นกำลังใจเสมอ v
11 พฤศจิกายน 2546 19:44 น. - comment id 180616
..บอกเธอ..ผู้เป็นนางฟ้า... ให้โน้มมา.. เพื่อ..ได้ยิน... ..อยากให้..ดาวของดิน... ..อย่าได้สิ้น.. ความ..พยายาม... ..แค่..บอกเธอ..เท่านั้น... ..คำสำคัญ.. ที่..รอถาม.. ..ส่งนัย..สื่อความหวาน... ..เธอ..รอนาน.. ไม่ดีเลย.. ..โห้ยย.. แบบเรนหัดแต่งนะคะ.. เรน ..ขออนุญาต...แจม..คนใจดี...
15 พฤศจิกายน 2546 21:15 น. - comment id 181967
ขอบพระคุณ มิตรทุกท่าน ที่เมตตาให้กำลังใจ ตลอดมา มิได้ขาดสาย