ค่ำคืนอันเหน็บหนาว กับดวงดาวแสนอ้างว้าง มองไปไม่เห็นทาง เหลือเพียงความอ้างว้างในหัวใจ เปรียบเธอเป็นดั่งแสง เป็นแรงให้ฉันไม่อ่อนใหว ฉันจะต้องก้าวต่อไป เพื่อจุดหมายในใจเธอ เธอจะรอฉันได้ไหม แม้จะไกลยังคิดถึงเสมอ จะตั้งหน้าฝ่าฟันไปหาเธอ เมื่อไหร่จะเจอนะคนดี ถึงแม้เธอจะริอไม่ใหว แต่ยังๆไงฉันก็ยังเป็นอย่างนี้ คิดถึงเธอคนเดียวทุกนาที คงไม่มีวันจะหยุดคิดถึงเธอ
9 พฤศจิกายน 2546 22:33 น. - comment id 180073
ค่ำคืนอันเหน็บหนาว พร้อมเรื่องราวอันร้าวไหว ยังคิดถึงเธอคนไกล และห่วงใยเสมอมา ***กลอนไพเราะมากเลยค่ะ***
9 พฤศจิกายน 2546 22:46 น. - comment id 180089
เพราะคับ..ู^_^
11 พฤศจิกายน 2546 14:20 น. - comment id 180514
คำคืนอันเหน็บหนาว... ฉันปวดร้าวมากรู้ใหม ทุกวินาที่ที่คนดีอยู่ห่างไกล ไม่เคยมีใครเลยจริงๆ.... ...อ้อมชอบกลอนบทนี้จังค่ะแต่งได้เพราะมากๆ...