ไร้ซึ่งเสียง..สำเนียงแว่ว มีแค่เพียง..เสียงแผ่ว..ให้ใจหาย ลมหายใจ..อ่อนล้า..เดียวดาย เหมือนสัญญาณ..การสิ้นใจ..ใกล้เข้ามา สายลมอ่อย..ปล่อยออก..จากร่างไร้ สูดเข้าไป..อีกครั้ง..อย่างอ่อนล้า เป็นไปได้..อยากหยุด..ดวงวิญญา ที่อ่อนล้า..อ่อนแอ..แค่นี่พอ..
ปากกาเวทมนตร์ 7 พ.ย. 2546 20:49 น. - ID 41111 
736
3
0
7 พฤศจิกายน 2546 21:12 น. - comment id 179324
ดีใจที่ได้เจอปากกาฯ ที่นี่ ได้อ่านกลอนเพราะ ๆ ความหมายดี ๆ อีกแล้ว เดี๋ยวกลับไปเจอกันที่ bookcyber นะ ^__^
7 พฤศจิกายน 2546 21:13 น. - comment id 179326
เพราะดีนะครับ
7 พฤศจิกายน 2546 21:26 น. - comment id 179328
แทบขาดใจ ^-^
8 พฤศจิกายน 2546 00:26 น. - comment id 179396
แค่นี้พอได้ไงใจแทบขาด ด้วยประหลาดพอยินแว่วเผ่วเสียงเพ้อ ก็อยากพบอยากจะเห็นหน้าเธอ ด้วยคิดถึงเสมอที่ผ่านมา ***กลอนไพเราะมากเลยค่ะ แต่ทำไมเศร้านักหละค่ะ***
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
