ฟ้า...ทะเล..หาดทราย..2
Rainsummer
หาดทรายเอ๋ยเจ้าช่างเศร้าเหงาจริงหนา โอ้อุราเจ้าคงหม่นหมองไหม้
เป็นเพราะเจ้าแอบหลงรักทะเลไกล ได้อยู่ใกล้ได้เพียงตัวห่างหัวใจ
เขาไม่มองไม่รักเจ้าอย่างใคร เขามีใจให้ฟ้าสางห่างไกลเขา
เจ้าทะเลไม่โลเลเหหาเจ้า ก็อย่าเศร้าหากเขารักเพียงใจเดียว
หาดทรายควรภูมิใจแม้ได้รัก อย่าเศร้านักแม้ทะเลไม่เหหัน
ได้รักเขาเฝ้ามองอยู่ทุกวัน อย่ามาบั่นทอนใจให้อาดูร
ทะเลเอ๋ยทะเลใสใยตัวเจ้า ไม่แลเขาคนที่เฝ้าห่วงเสมอ
ใยเจ้ากลับไม่มองคนละเมอ กลับพร่ำเพ้อหาคนไกลใจอาวรณ์
แม้ฟ้าสางเดินทางมาอยู่ใกล้ แต่มิได้มาพบเจ้าหรอกหนา
เขาแค่เพียงมองมาภาพลวงตา เขาไม่เห็นคุณค่าของเจ้าเลย
ใจทะเลช่างมั่นในความรัก ทะเลปักรักเจ้าฟ้าสางขาว
ทะเลเลยลืมไปทุกเรื่องราว ว่าหาดทรายคอยเฝ้าคอยเอาใจ
ฟ้าสางนะฟ้าสางช่างเฉยนัก ทะเลใสหลงรักไม่ผลักไส
หากไม่รักทะเลที่แสนไกล จงบอกให้เขารู้ความตามเวลา
หากฟ้าใสมีใจให้ทะเล อย่าหันเหห่างหายไปจากหน้า
เจ้าทะเลเฝ้าคอยทุกเวลา อยากพบหน้าฟ้าใสในใจเธอ
อันเรื่องราวสามเศร้าชาวฟ้าใส เหมือนบอกใครให้คิดคำเฉลย
หากรักเขาบอกไปให้รู้เลย อย่าทำเฉยเหมือนฟ้าใสนายทะเล
หาดทรายเล่าก็เศร้าอยู่แก่จิต ทะเลคิดถึงฟ้าเที่ยวมองหา
หาดทรายโดนน้ำใสทุกเวลา แต่หากว่าไม่ได้ใจเขาครอง
เรื่องราวทั้งสามเศร้ายังคงเดิน ยังดำเนินต่อไปไม่มีหวัง
ตราบเมื่อใดที่ทะเลใสคงยัง อยู่คอยฟังฟ้าสางที่ห่างไกล