...มีแต่ ความว่างเปล่า ในใจเงียบเหงา เย็นลึก น้ำค้างพราว ดาวพราย ยามดึก นั่งนึก แล้วเสียใจ มิวาย ...แต่ก่อนนี้ มีเธออยู่ ไม่เคยรับรู้ ความหนาวเหน็บ ภายใน จนวันหนึ่ง ที่เธอต้องห่างไกล แสนไกล เธอจะเป็นเหมือนกันไหม แม้ผู้คนมากมาย แต่หัวใจก็ยัง หนาว เย็นเยื่อก เมื่อขาดเธอ ...................^-^.................... .........................................
2 พฤศจิกายน 2546 16:08 น. - comment id 178118
กลอนเศร้าจังนะ...แล้วตะแหง่วจะเอาใจช่วย ให้ใครคนนั้นกลับมาเร็วๆ ......
2 พฤศจิกายน 2546 17:49 น. - comment id 178129
ด้วยหนาวเนื้อ เสื้อใส่ตน พอทนได้ แต่หนาวใจ เธอจากลา อุราเหงา คนมากมาย มาประสบ พบตัวเรา แสนสุดเศร้า ไม่เหมือนเธอ ที่คะนึง
2 พฤศจิกายน 2546 19:08 น. - comment id 178140
...สัมผัสได้..ในความรู้สึก... ซ่อนลึก.. ยาก..บอกใคร... ..กับ..ความเหงา..ที่หวั่นไหว... ..คิดถึง..ใคร.. คนนั้นจัง...เลย... ..เรน..แวะมา..ทักทาย..มาดามฯนะคะ..
2 พฤศจิกายน 2546 19:18 น. - comment id 178143
หนาวแล้วนะ เธอยังไม่คิดที่จะกลับมาเลยหรอ หนาวจนฉันจะเป็นไข้แล้วเธอ ใจมันยังละเมอแม้เธอไม่คิดที่จะกลับมา ++^__^++
2 พฤศจิกายน 2546 19:40 น. - comment id 178146
..เข้มแข็งไว้นะครับ อีกเดี๋ยวความเหน็บหนาวที่มี ก็จะหายไป เป็นกำลังใจให้อีกแรงนึงครับ
2 พฤศจิกายน 2546 22:14 น. - comment id 178199
สวัสดีครับ มาดามมด แวะมาเยี่ยมเยียนนะครับ มากับบทกลอนเหงาเหงาอีกแล้วนะครับ อ่านแล้วก็ซึ้งนะครับ โชคดีนะครับ
3 พฤศจิกายน 2546 00:24 น. - comment id 178239
ความเหงาอยู่ใกล้ในใจฉัน เมื่อคุณนั้นมาผันหนี ความเหงาจึงมาแทนทุกนาที แล้วเมื่อไหร่คุณนี้จะมาแทนความเหงาใจ ***มาอยู่เป็นเพื่อนคลายเหงานะค่ะ***