แสงแดดเวลานี้ช่างเงียบเหงา สายลมที่บางเบาก็หายหน้า นกน้อยตัวเก่าก็ไม่มา เหลือเพียงความอ่อนล้าในหัวใจ มีเพียงสายฝนอยู่ตรงหน้า ที่ไหลมาพร้อมกับน้ำตาของความหลัง หวนคิดถึง..คำรัก..ที่เคยฟัง ยามเมื่อครั้ง...เธออยู่คู่เคียงกาย
1 พฤศจิกายน 2546 00:29 น. - comment id 177675
เหงาอีกแล้วนะหัวใจ แล้วเมื่อไหร่จะหายเหงา หรือว่าต้องให้เธอกลับมาเป็นเงา จึงจะหายเหงานะเจ้าหัวใจ ***กลอนคุณน่ารักมากเลยค่ะ***
1 พฤศจิกายน 2546 08:28 น. - comment id 177746
เธอไม่อยู่ เธอคงไม่รู้ว่าเหงามาก เธอยังไม่กลับมาตั้งแต่วันที่จาก เธอคงจะเหงามากใช่ไหม บอกกันที
1 พฤศจิกายน 2546 10:14 น. - comment id 177756
เพราะดีค่ะ
1 พฤศจิกายน 2546 10:34 น. - comment id 177768
มาเป็นกำลังใจหั้ยนะคะ
1 พฤศจิกายน 2546 11:01 น. - comment id 177783
.. เพราะคับ .. กลอนเหงาๆ ยามฝนตก..^_^