หน้าส่วนตัว
นั่งอยู่กับความเหงา
อยู่กับภูเขาและท้องฟ้า
อยู่กับท้องทะเลสายธารา
อยู่กับต้นหญ้าและสายลม
มีต้นไม้เดินอยู่เคียงข้าง
ระหว่างทางก็คุยกับก้อนหิน
เหนื่อยนักก็นั่งพักกับพื้นดิน
เจ้านกน้อยก็คอยยลยินบินผ่านมา
...มีเพียงธรรมชาติ...
ที่ไม่เคยขาดหายไปไหน
คอยอยู่เป็นเพื่อนยามเหงาหัวใจ
ยามที่คนไกลไม่รู้เมื่อไหร่จะกลับมา
รอยยิ้มจากดวงดาว 29 ต.ค. 2546 16:21 น. - ID 40702 
767
4
0
30 ตุลาคม 2546 00:19 น. - comment id 177293
มีเพียงธรรมชาติที่ใกล้ชิด ทำให้ฉันยึดติดในตลอดนี้ แล้วคนสำคัญของฉันคนดี เมื่อไหร่จะมาแทนธรรมชาติที่มีเสียทีนะ ***กลอนไพเราะมากเลยค่ะ***
30 ตุลาคม 2546 12:55 น. - comment id 177373
@@@@กลอนโดนใจมากเลยค่ะ@@@
แวะมาทักทาย
30 ตุลาคม 2546 13:10 น. - comment id 177383
...อยากอยู่เป็นเพื่อน แทนคนนั้น แอบมอง เธอทุกวันรู้บ้างใหม เธอก็เฝ้ารอแต่ คนไกล เมื่อไร คนใกล้ ใกล้ จะถูกมอง .......................^-^....................... ..............................................
30 ตุลาคม 2546 16:05 น. - comment id 177425
ประกายดาววาววับระยับแสง ที่ร้อนแรงอยู่กลางทะเลนั่น สักวันหนึ่งต้องโดดเด่นเหมือนแสงจันทร์ แล้ววันนั้นอย่าลืมฉันคนนี้เอย ขอเป็นกำลังใจอยู่ข้าง ๆ นะ
30 ตุลาคม 2546 16:06 น. - comment id 177426
ประกายดาววาววับระยับแสง ที่ร้อนแรงอยู่กลางทะเลนั่น สักวันหนึ่งต้องโดดเด่นเหมือนแสงจันทร์ แล้ววันนั้นอย่าลืมฉันคนนี้เอย ขอเป็นกำลังใจอยู่ข้าง ๆ นะ
1 พฤศจิกายน 2546 15:03 น. - comment id 177830
เพราะมี ธรรมชาติช่วยได้นะเนี่ย อิอิ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
