มันเจ็บจนชิน

น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม

หัวใจเต้นเอื่อย
น้ำตาเหนื่อยขี้เกียจไหล
ชินชากับความว่างเปล่าในหัวใจ
ธรรมดาเกินไปกับการสูญเสียใครสักคน
ไม่ต้องมีคำปลอบใจ
หรือให้ใครมาห่วงใยในคืนหม่น
ลืมหมดแล้วความจริงใจจากผู้คน
ทุกครั้งที่ความรักเริ่มต้น หนีไม่พ้นจุดจบคือน้ำตา
เข้มแข็งในคืนเปล่าเปลี่ยว
ฉันเด็ดเดี่ยวในคืนที่อ่อนล้า
ไม่รู้จักรักแท้หรือน้ำตา
เจ็บปวดจนชินชา กับคนที่ไม่รู้ค่าของมัน				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    25 ตุลาคม 2546 00:15 น. - comment id 176008

    มันเจ็บจนชินจนไม่อาจจะรินไหล
    กับน้ำใสใสในตาคู่นี้ของฉัน
    เพราะมันหลั่งรินสิ้นประจำ
    ทำให้ชอกช้ำด้วยจำทน
    
    ***เป็นกลอนที่ไพเราะมากเลยค่ะ***

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน