เขียนแล้ว เขียนเล่า เขียนเรื่องเรา ที่เศร้าสร้อย ปวดร้าว เหม่อลอย เฝ้าคอย รักคืนมา ป่านนี้ เธอคงมีใครอื่น คงไม่ฝืน ใจตัว มาพบหน้า ความสัมพันธ์ สิ้นสุด ยามร้างลา คงเห็นเรา เพียงค่า แค่เศษใจ เจ็บร้าวไหม ที่คอยตาม คอยเฝ้าถาม คอยห่วงใย คอยเก็บรักเขาไว้ คอยสักวัน เขาคืนมา ทำตัวเหลือค่าศูนย์ โศกอาดูร เสียน้ำตา ร้องไห้ ค่อยเพ้อหา เผื่อว่าเขา จักเห็นใจ ยิ่งเขียน ยิ่งเมื่อย ล้าเหนื่อย เจ็บทรวงใน คอยวันเธอคืนใหม่ มาเคียงใกล้ กันเช่นเดิม
23 ตุลาคม 2546 01:17 น. - comment id 175629
โอ ช่างเศร้ายิ่งนัก อ่นแล้วนำตาไหล ซึ้ง
23 ตุลาคม 2546 16:48 น. - comment id 175679
(หญิง) น้ำตาคละน้ำหมึก ที่จารึกเรียงอักษร โหยไห้หาอาทร เจ้าจากจรไม่ย้อนมา (ชาย) ตัวไกลแต่ใจใกล้ ความห่วงใยพร่ำเรียกหา คอยหน่อยนะกานดา รอปีหน้าจะเยี่ยมยล
24 ตุลาคม 2546 22:08 น. - comment id 175916
แวะมาอ่านบทกลอนครับ
25 ตุลาคม 2546 01:09 น. - comment id 176033
เขียนแล้วเขียนเล่า มีแต่ความเศร้ามาให้เขียน อ่านกี่เที่ยวก็วนเวียน ที่พรากเพียรมีแต่เศร้าใจ ***เศร้าจังเลยค่ะ****
25 ตุลาคม 2546 11:57 น. - comment id 176111
ซาบซึ้งตรึงใจเป็นยิ่งนักค่ะคุณพี่T^T
26 ตุลาคม 2546 02:26 น. - comment id 176260
-*- ขอขอบคุณทุกท่านเข้ามาอ่าน -*-