เสียงเพรียก...จากพงไพร

นกตะวัน


ลมพัดหวนทวนไปใจฉันหวั่น		
นึกถึงวันฉันหวนทวนมาหา
เธอคงบึ้งตึงตังหลั่งน้ำตา			
สุดจะหาวาจาใดให้เธอฟัง
เพราะหน้าที่มีมากยากยืนบ่น			
ต้องฝืนทนจนสำเร็จเสร็จตามหวัง
จึงได้กลับรับใช้เธอเพ้อลำพัง			
ขอเพียงสั่งหวังสิ่งใดได้ดังนั้น
ค่ำคืนนี้มีดาวพราวท้องฟ้า			
ฉันผวาคว้าปืนยืนหนาวสั่น
อยากได้กอดพลอดเธอเพ้อทุกวัน		
จิตกระสันฝันใฝ่ลืมไม่ลง
แม้คืนวันผันผ่านนานเนิ่นมาก		
ขอรับปากจากเธอฉันเพ้อหลง
จะรอวันฉันกลับเมืองเรื่องจบลง		
หวังเธอคงพะวงรอขอฉันมา				
comments powered by Disqus
  • ฟ้าสวย

    16 ตุลาคม 2546 15:08 น. - comment id 174628

    สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายตอนบ่าย 3 ค่ะ
    
    
  • นกตะวัน

    16 ตุลาคม 2546 18:29 น. - comment id 174652

    สวัสดีครับ คุณฟ้าสวย ชื่อเพราะจัง สงสัยบทกวีคงสวยด้วยเช่นกัน เห็นทีจะต้องไปเยี่ยมเสียหน่อยแล้ว
  • อัลมิตรา

    16 ตุลาคม 2546 21:52 น. - comment id 174684

    ด้วยหน้าที่ชายชาญทหารไทย ....
    
    จากพงไพรเพรียกเสียงขอเคียงขวัญ
    เพ้อรำพันเป็นกลอนยอกย้อนหวน
    อยู่แนวหลังนั่งอ่านกานท์คร่ำครวญ
    เพื่อคิดทวนรำลึกตรึกตรองนัย
    
    :)
     
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน