กรุงเทพมหานคร รัตนโกสินทร์ศก ๒๒๑ นิราศรถไฟฟ้า สายสะพานตากสิน ( ต่อจากสายสุขุมวิท ) http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_39767.php นิราศหวานเว้าวอน ตอนเลิกเรียน ยังแวะเวียนคำนึง คิดถึงนาง ต้น-สถานีสนามกีฬาแห่งชาติ- ใจเจียนขาดเธอหนี ตีออกห่าง ชีวิตจึงอับจน ไร้หนทาง เมื่อเธอหมิ่นเมินหมาง อย่างชาเย็น อธิษฐานคำขาด เกิดชาติหน้า จะไม่เล็ดน้ำตา ให้หมาเห็น เธอจะรักหรือไม่ ใช่ประเด็น จะไม่เป็นคนคลั่ง หลั่งน้ำตา ถึงสยาม ยามนี้ สิเจ็บนัก เมื่อที่รักห่างไป ไม่เห็นหน้า แสนทุเรศ เศษใจ ไร้ราคา โดนเธอหยามแกมด่า หาว่าเชย เธอว่าเบื่อกลอนเรา เน่าอย่างนี้ วากย์วจี วาวแวว ฟังแล้วเห่ย จูบใจคุณคนเดียว เสี่ยว-จังเลย อย่าเที่ยวเผยถ้อยคำ จะช้ำใจ ราชดำริ ตริตรอง ลองพินิจ ว่าฉันถูกหรือผิด ทวนคิดใหม่ ที่ดันแอบหลงเผลอรักเธอไป เธอจึงตัดเยื่อใย ไม่ยินดี ลูกผู้ชายอยากเท่ห์ ต้องเสแสร้ง แม้ตาแดงเพราะเศร้า ห้ามเป่าปี่ หากร้องไห้เพราะฤทธิ์ อิสตรี ก็สิ้นศักดิ์สิ้นศรี ชีวีชาย ศาลาแดง ตาแดง ต้องแกล้งกลั้น กู จะโดนเขาหยัน หวั่นฉิบหาย บอกสาวว่าเป็นตาแดง แสร้งตาลาย ตาระคาย เพราะแมงหวี่ ที่บินวน ช่องนนทรี ท่านนนทรี นิมิตบุตร ( เขียนชื่อผิดขออภัยด้วยครับ ) เข้าใจขุด จันดารา- มาอีกหน สื่อแนวคิดศาสตร์ศิลป์ ให้ยินยล สื่อสันดานของคน บนหนังไทย จงประจักษ์ รักแท้ ใช่แค่เซ็กส์ แบบหนังเอ็กซ์ ฟังดู คิดดูใหม่ ชีวิตคู่ จะอยู่รอด และปลอดภัย ต้องรักจริง เข้าใจ แม้ไกลกัน แต่ว่าคนจริงใจกับต้องเจ็บ โดนเธอเหน็บเธอแนมแถมเย้ยหยัน ไม่รู้จักเล่นน้ำแข็งแบบไอ้ จัน หญิงยุคใหม่รู้ทัน จันดารา สุรศักดิ์วรรณศิลป์ คงสิ้นศรี สิ้นกวีมธุรส หมดคุณค่า สิ้นบทร้อย ถ้อยคำ จำนรรจา สิ้นภาษาเกี้ยวสาว คราวมีรัก ลูกผู้ชายลายมือนั้นคือยศ ไม่ปรากฎนัยยะ ได้ประจักษ์ หนุ่มแต่งกลอนมาเกี้ยว มัน เสี่ยว นัก เพื่อนจะทัก ว่า ชิท แม่งผิดยุค นี่มันปี สองพันสาม สยามรัฐ ดูแล้วขัดหัวใจ ไม่สนุก แต่งเพลงยาว แทนใจ คงไม่ฟลุ้ก -หนุ่มอักษร-จึงทุกข์ หมดหนทาง ถึงสะพานตากสินมหินทราช ทรงอำนาจทุกคราวทุกก้าวย่าง องค์กษัตริย์ธนบุรีศรีไตรรางค์ อัษฎางคยุธเยศเดชขจร ขอพระราชทานพระบรมราชานุญาต ขอบังอาจลิขิตลักษณ์ศรีอักษร เป็นถ้อยคำสามัญรำพันกลอน ข้าพระพุทธเจ้าอ่อนราชาศัพท์ลำดับวิธี ขอให้คนรุ่นใหม่ได้ตระหนัก นักกลอนรวยคนรัก รวยศักดิ์ศรี อย่าสิ้นกลิ่นลำนำ คำกวี เหล่านารีหลงเสน่ห์ เล่ห์วาจา นิราศแว่ว แผ่วมา เพลาค่ำ ยังจดจำ ย้ำความ ตามประสา คือบันทึก เพลงหัวใจ รถไฟฟ้า เชษฐภัทรประพันธ์มา ว่าให้ฟัง บรรจงกลั่นน้ำตา มาลิขิต เล่าเรื่องราวชีวิต ความผิดหวัง เปลี่ยนเป็นเสียงหัวเราะพอประทัง ให้ชีวิตพอมีหวังยังสู้ทน สถานีต่อไป สถานีปลายทาง สะพานตากสิน ขอบคุณที่ใช้บริการ Next station Saphan Taksin, the terminal station. Thank you for reading.
เชษฐภัทร วิสัยจร 14 ต.ค. 2546 02:18 น. - ID 40166 
1722
6
0
14 ตุลาคม 2546 09:03 น. - comment id 174188
อืม...สายนี้ไม่ค่อยยาวเท่าไหร่แฮะ ไหนใครบอกจะใช้คำง่าย ๆ ไง รู้สึกอันนี้จะยากไปหน่อยมั้ง (รึเปล่า) อิอิ :) มาเจิมคนแรกเลย เย้!!
14 ตุลาคม 2546 10:40 น. - comment id 174195
ยากเฉพาะตรงสะพานตากสินมั้ง ต้องเขียนคำราชาศัพท์อะ
14 ตุลาคม 2546 11:52 น. - comment id 174205
อ้าวถึงแล้วหรือ..กำลังเพลินอยู่เลย
15 ตุลาคม 2546 05:23 น. - comment id 174342
สองวันนี้ โค ตะ ระ เมื่อยเลยอะ ต้องลากกระเป๋าหนักสามสิบโข ถูลู่ถูกังกว่าถึงชาลาป้าหัวโต ให้เด็กโห่ ..ร้องป้าอ๊วย...ช่วยนะเคอะ กระเสือกกระสนวุ่นวายหน่ายเมืองหลวง ขี้เกียจควงเจ้าแก่ลามตามไปเจอะ แท็กซี่แมงกะไซค์ช่างเลอะเทอะ อีกบานเบอะพ่อรถเมล์เร่เฉียดแซง จำใจลากขึ้นขึ้นลงลงน่าสงสาร เหงื่อไหลพล่านออกเอ๊กกะไซค์น่าแขยง จะไปใช้สะพานเลื่อนเลือนตะแบง ไม่รู้แห่ง...ตรงไหมมี ...ซี้แล้วเรา
15 ตุลาคม 2546 15:55 น. - comment id 174454
สวัสดีน้าผีขี้เมา แล้วก็คุณ tiki ครับ
15 ตุลาคม 2546 20:28 น. - comment id 174503
พี่เจฮับ รออ่านนิราศด่วนสายใต้....ด่วนสายอีสานอยู่ค๊า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
