มนตร์จูบ...จากสายลม

นกตะวัน


สายลมพลิ้วหวิวพัดสะบัดวูบ			
เหมือนมนตร์จูบจากฉันกระสันหา
คอยโลมเล้าเคล้าเธอเสมอมา		
ฝันใฝ่คว้าพาเธอพร่ำเพ้อครวญ
ยามลมพัดสัมผัสไกวใบไม้หวั่น		
คือจูบฉันสั่นไหวให้เธอหวน
คืนกลับมาหาฉันก่อนรัญจวน			
ฉันคร่ำครวญชวนเธอละเมอรอ
หากเธอสั่นหวั่นไหวในลมหนาว		
ยามผิวสาวขาวนุ่นละมุนหนอ
ถูกโลมลูบจูบไล้ไซ้คลึงคลอ			
ด้วยลมล่อล้อเล่นให้เย็นใจ
เป็นฉันนี้ที่จูบโลมลูบเธอ			
รักเสมอเพ้อคืนวันจนหวั่นไหว
กลัวเธอหนีตีจากจำพรากไกล		
ลมจึงไหวไกวสั่นบอกฉันรอ				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    9 ตุลาคม 2546 21:46 น. - comment id 173359

    มาชมงานกลอนไพเราะ ๆ ค่ะ
  • หมึกมรกต

    10 ตุลาคม 2546 23:04 น. - comment id 173620

    นกตะวันแต่งกลอนเพราะจัง ว่างๆช่วยถ่ายทอดวิทยายุทธให้หน่อยนะครับ
         ...สัมผัสอ่อนร้อนเย็นเช่นรอยจูบ
            ...โลมเล้าลูบจูบไซร้ให้เธอหวน
                ...สายลมเร้าเคล้าคลอรอรำจวญ
                   ...ให้เพ้อครวญหวนคิดในจิตเธอ
    แวะมาทักทาย ครั้งแรก ประทับใจที่เห็นคนไทยแต่งกลอนได้ไพเราะยิ่ง รักษาความดีความงามนี้ไว้ตราบชั่วนิรันดรืนะครับ
  • นกตะวัน

    14 ตุลาคม 2546 06:05 น. - comment id 174176

    ขอบคุณครับคุณหมึกมรกตที่ชื่นชอบงานของผม
    ความจริงผมพึ่งแต่งกลอนมาได้ยังไม่ถึง 3 ปีเลย ยังไม่เก่งแน่นอน แต่พยายามจะแต่งให้ดี โดยยึดหลักดังนี้ 
    
    (1) แต่งตามแบบแผนกลอนสี่สุภาพของสุนทรภู่ ซึ่งมีทั้งสัมผัสนอกและสัมผัสในครบทุกวรรค
    
    (2) นึกภาพไว้ในใจว่าเราจะแต่งกลอนให้มีเค้าโครงเรื่องเป็นอย่างไรและ/หรือต้องการจะสื่อความหมายใด เช่น บรรยายชีวิตผู้คนในละแวกนั้นซึ่งอาจสอดแทรกธรรมชาติหรือไม่สอดแทรก บรรยายธรรมชาติในละแวกนั้นตรงหรืออาจบรรยายราวกับว่าธรรมชาตินั้นมีชีวิต หรือบรรยายความรักโดยนำธรรมชาติเข้ามาเป็นสื่อ เหมือนดั่งบทกวีข้างต้น ใช้ลมเป็นสื่อเพื่อบ่งบอกว่าเรารักเธอมากแค่ไหน
    (3) ต้องอ่านทบทวนดูทุกครั้งเพื่อดูว่า สัมผัสนอกสัมผัสในขาดตกบกพร่องหรือไม่ เนื้อหาเข้ากันได้ดีโดยตลอด ไม่วกวน เมื่อคนอื่นมาอ่านแล้วจะไม่เข้าใจหรือเปล่า ดั่งเช่น ถ้าจะบรรยายทะเลสีทองเพราะแสงตะวัน ควรบรรยายถึงลักษณะของแสงตะวันในยามเย็นที่ส่องลงมาก่อนก่อน แล้วจึงบรรยายน้ำทะเลเมื่อถูกแสงตะวันมากระทบ (อาจแทรกเรื่องราวที่อยากชวนใครให้มาดูด้วยตรงนี้) แล้วจึงบรรยายน้ำทะเลเมื่อแสงตะวันลาลับ 
    
    ผมคงให้ข้อคิดในการแต่งบทกวีของผมเท่านี้ก่อน โอกาสหน้าค่อยพูดคุยกันใหม่ ข้อสำคัญสุด ทุกครั้งที่แต่งบทกวีเรื่องใด ต้องมีอารมณ์ร่วมกับเรื่องนั้นเสมอ และมองเห็นภาพนั้นเสมอ แม้ภาพนั้นมิได้มีอยู่จริงต่อหน้า

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน