หากชะตากำหนดแล้วให้แคล้วคลาด ก็มิอาจห้ามได้ด้วยไห้หวน จดและจำความหลังครั้งรัญจวน ไว้คอยชวนชื่นชมประโลมใจ ขอเพียงเก็บความสุชใจยามใกล้ชิด เก็บความคิดความฝันอันอ่อนไหว ถึงแม้โลกโชคชะตาพาพรากไกล ขอหัวใจอ่อนหวานยังมั่นคง อย่าซึมเศร้ากับโลกตลกเล่น ถือว่าเป็นสิ่งหลอกหลอนต้อนให้หลง ยิ้มรับได้ด้วยใจภักดิ์รักดำรง รักยังคงอยู่ได้แม้นไกลกัน จำต้องพรากจากกันขวัญมิ่งมิตร ถูกลิชิตให้อยู่ไกลสุดใจฝัน ยังมีใจคล้องเกลียวเกี่ยวสัมพันธ์ รักยังมั่นอยู่ใกล้ใจไม่โรยรา ให้ฟ้าสวยช่วยเป็นทางเชื่อมต่อ พื้นดินก่อเกื้อด้วยช่วยกันหนา ผูกพันใจโยงใยจิตมิตรเพื่อนยา รู้ซึ้งค่ารักกันมั่นไม่คลาย หากวันใดใจเราสองตรงต้องจิต ให้หวนคิดถึงกันมุ่งมั่นหมาย วันนั้นใจจะได้ใกล้แม้ไกลกาย สานสายใยผูกพันมั่นทวี ถึงแม้กายอยู่ไกลให้ข้องขัด ถูกจำกัดด้วยบ่วงล่ามห้ามหลีกหนี ดวงฤทัยโบกบินโบยโดยเสรี นำเรานี้มาอยู่ใกล้ยามไกลกัน หยุดร้องไห้ป้ายน้ำตาเถิดหนาเจ้า แย้มยิ้มเข้าด้วยความหลังครั้งสุขสันต์ วันนี้โชคแช่งซ้ำทำจาบัลย์ วันหน้าพลันชะตาชวนให้หวนคืน ...
9 ตุลาคม 2546 13:53 น. - comment id 173328
เดินตามทางอย่างที่ฟ้าลิขิต มิอาจบิดเบือนผันจะหันหนี แม้สองใจใฝ่ปองครองชีวี ก็ต้องมีเป็นไปในเส้นทาง ......... เพราะมากครับ
9 ตุลาคม 2546 22:29 น. - comment id 173374
:) ชอบจังค่ะ
9 ตุลาคม 2546 23:51 น. - comment id 173407
หยุดร้องไห้ป้ายน้ำตาเถิดหนาเจ้า ทุกข์ไม่เฝ้าให้เจ้าเห็นเป็นหนักหนา อีกหน่อยก็มีสุขไม่ทุกข์ในอุรา หรอกหนาหนอกหนาคนดี ***เป็นกลอนที่แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ โดยเฉพาะบทสุดท้ายผู้หญิงไร้เงาชอบมากเลยค่ะ***
16 ตุลาคม 2546 00:54 น. - comment id 174538
เพราะเหลือเกิน แต่งได้ไงเนี่ย
30 พฤศจิกายน 2546 19:25 น. - comment id 186523
ma read leaw na ja c ya