จากบทเพลงบรรเลงใส่ในสมุด งามผ่องผุดดุจอักษรสร้างกลอนฝัน ฉันแต่งไว้ใช้ร้องเองเพลงสำคัญ หวังสักวันสิ่งฝันใฝ่ได้ดังจินต์ แล้ววันนั้นฉันพบเธอเผลอบังเอิญ ด้วยเพลิดเพลินเดินจนรถเกือบบดดิ้น เธอขับฝ่ามาทันใดไม่ได้ยิน ฉันหมดสิ้นชีวินทรุดสมุดลา มาวันนี้ชีวีฉันพลันแจ่มใส เธอใส่ใจให้เพลงฉันนั้นมีค่า เพราะเธอร้องต้องใจฉันเคยฝันมา ฉันมีค่าเพราะว่าเธอเจอสมุดนั้น แต่จู่จู่อยู่ไปอะไรเปลี่ยน ชะตาเพี้ยนเวียนไปใจจึงหวั่น ต้องหลบเธอเจอทีไรหนีไม่ทัน เธอยังฝันพลันร้องเพลงบรรเลงรอ