ดึกดื่น...คืนเหงา

ปรารถนา วราฤทธิ์

   ค่ำคืน  ดาวน้อย  คล้อยเคลื่อน
ดวงจันทร์  ลางเลือน  ลับหาย
ตัวฉัน  โดดเดี่ยว  เดียวดาย
ไร้คน  ข้างกาย  ผูกพัน
   
   โอ้...เอย  คืนวัน  แสนเศร้า
คอยเฝ้า  คอยมอง  คอยฝัน
ตามหา  คนที่  ผูกพัน
แบ่งปัน  ความรัก  พักใจ
   
   ยามนี้  ดารา  เกลื่อนฟ้า
ชีวา  ล้วนนิ่ง  หลับใหล
สายน้ำ  สงบเงียบ  เรื่อยไป
สายลม  ต่างไม่  พัดพา
   
   ห้วงแห่ง  นิทรา  แสนหวาน
ชื่นบาน  ยาวนาน  ฝันหา
เหตุใด  ฉันยัง  ลืมตา
มิอาจ  นิทรา  สุขใจ
   
   คืนนี้  เดียวดาย  ใจเหงา
โอ้ความ  รักเรา  อยู่ไหน
ยอดรัก  เธอนั้น  ห่างไกล
หัวใจ  ฉันเฝ้า  อาวรณ์
   
   มีเพียง  แสงดาว  เป็นเพื่อน
มีเพียง  ดวงเดือน  เก่าก่อน
น้ำตา  แห่งฟ้า  พรมพร
ขอวอน  พาเธอ  กลับคืน				
comments powered by Disqus
  • ผู้หญิงไร้เงา

    19 กันยายน 2546 01:52 น. - comment id 168969

    ดึกดื่นคืนนี้ที่เหงา
    มีเพียงแต่เงาเป็นเพื่อน
    ดึกดื่นคืนนี้ลางเลือน
    มีแต่ความเหงาเป็นเพื่อนในหัวใจ
    
    ***กลอนบทนี้แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ  ชอบมากเลยค่ะ***

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน