ฉันก้าวออกมา... สวมความแกร่งที่ขาแล้วเดินให้ไหว ไม่อยากอยู่ทนบนความร้าวใจ เพียงเพราะมือข้างเดียวที่ตบไปเสียงไม่ดัง ฉันเข้าใจไปเองว่าหยุดทุกอย่างได้ แต่เสียงสะท้อนในใจกลับยังรอความหวัง รอเพียงมือที่ตบไป..จะมีมือใครมาประสานให้เสียงดัง จึงเข้าใจว่าในทุกครั้ง--ฉันยังหวัง--ยังฝัน--และรักเธอ
15 กันยายน 2546 14:29 น. - comment id 168010
ช่วยวิจารณ์ด้วยนะ แบบว่ามือใหม่นน่ะ
15 กันยายน 2546 20:19 น. - comment id 168074
มือใหม่ ... แน่เหรอ แล้วนักเขียนของใยใหมคนนั้นล่ะ ใช่เฟี้ยตเตอร์คนเดียวกันหรือเปล่า แต่ถ้าจะบอกว่ามือใหม่ใน thaipoem ก็ไม่ว่ากันค่ะ แต่ระวังนะ ... ทางนู้นรู้เข้า ... อิ อิ
15 กันยายน 2546 23:22 น. - comment id 168130
แม้ก้าวถอยมากี่สิบก้าว ก็ยังรอสานต่อเรื่องราวเราสอง ว่าสักวันหนึ่งเธออาจหมายปอง และร่วมครองคู่อยู่ทุกเวลา ***แวะมาทักทายค่ะ***