หัวใจของเธอเป็นดังเกลียวคลื่น สาดซัดครืน ครืน - - - อย่างโหดร้าย ม้วนตัวกระทบฝั่ง - - - ก็แค่หวังจะทำลาย เธอเองจึงไม่ต่างอะไรกับพายุร้ายกลางทะเล หัวใจของฉันเป็นดังเรือลำน้อย แค่ถูกคลื่นซัด - - - ก็พลิ้วลอย - - - หักเห ซ้ำ ซ้ำ - - - ซาก ซาก - - - กับการสำลักน้ำทะเล ในที่สุดเรือลำน้อยที่ซวนเซ - - - ก็ล่มลงกลางทะเล - - - แห่งใจ และเมื่อพายุสงบ สิ่งที่พบคือชิ้นส่วน - - - เศษไม้ ที่แม้จะถูกพายุรังแก - - - จนแตกกระจาย แต่ก็ยังลอยขึ้นมาใหม่ได้ - - - ในอีกวัน เศษไม้ - - - คือเศษความรู้สึก คือความคิด - - - นึก - - - ที่เป็นตัวตนของฉัน คือสิ่งที่บอกว่า - - - ฉันก็เคยจมทะเลน้ำตา - - - มาเหมือนกัน แต่ฉันไม่เลือกที่จะตายในนั้น เพราะรู้ว่าชีวิตยังมีค่า - - - และสำคัญต่อตัวเอง
มาแตง 8 ก.ย. 2546 11:07 น. - ID 38719 
645
1
0
8 กันยายน 2546 21:39 น. - comment id 166303
หัวใจของฉันเป็นดังเรือลำน้อย ที่ต้องลอยอยู่กลางทะเลใหญ่ พอคลื่นซัดแรงก็ทำให้เรือน้อยอ่อนแรงทันใด ยิ่งถ้าเป็นคลื่นใหญ่ ๆ เรือน้อยคงได้จมทะเล ***ใช่คะคนเราต้องรักตัวเอง ชอบคำว่า จมทะเลน้ำตา จัง มีความรู้สึกชอบมากๆๆๆๆเลยค่ะ***
8 กันยายน 2546 22:06 น. - comment id 166327
โอยย เพราะเจงๆครับ ^^
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
