ฤดูกาลความรัก เมื่อเริ่มแรกรู้จักแสนหอมหวาน โลกทั้งใบสวยหรู..ดอกไม่สีชมพูเบ่งบาน นกน้อยร้องเพลงขับขาน... ..ต้อนรับสายลมที่พัดผ่านกลางลานใจ แต่ไม่นานนักรักก็ลาร่วง ความหวังทั้งปวงสูญสลาย ในฤดูร้อนแดดเปรี้ยง ดอกไม้ไม่ได้น้ำเลี้ยงก็เฉาตาย โลกทั้งใบกลับหม่นไหม้ นับจากวันที่คนเคียงกายจากลา แล้วฤดูฝนก็มาเยือน เหมือนยิ่งตอกซ้ำย้ำเตือนให้ใจล้า สายฝนโปรยปรายพร้อมสายน้ำใสรินไหลจากตา ยังอดทนรอการกลับมาทั้งที่รู้ว่าไม่มีทาง ผ่านร้อน..ผ่านฝน..จนหนาว เวลาที่ผ่านช่างนานยาว..ร้าวร้าง ความรู้สึกที่มีให้ถึงวันนี้ก็ยังไม่จืดจาง เลยไม่รู้จะพ้นจากความเหงาอ้างว้าง ต้องรออีกสักกี่นานฤดูกาลใจ
6 กันยายน 2546 21:52 น. - comment id 165839
ไม่ว่าฤดูแห่งความรัก จะมีมากมายนักสักแค่ไหน แต่ก็ไม่สามารถจะทำให้ฉันเปลี่ยนไป เพราะไม่ว่าจะฤดูไหน ๆ หัวใจฉันก็รักเธอ ***เป็นกลอนที่ไพเราะและน่ารักมากเลยค่ะ ชอบค่ะชอบ แต่งได้ดีมากเลย***
7 กันยายน 2546 00:35 น. - comment id 165901
ขอบคุณนะคะ -ผู้หญิงไร้เงา
7 กันยายน 2546 02:04 น. - comment id 165917
อ่าา ... ผมก็กะลังจะโพสกลอนเกี่ยวกับฤดูเลย อิอิ ... แต่คนละเวอร์ชั่นกันครับ ^^ **** กลอนเพราะมากครับ ฮิฮิ
7 กันยายน 2546 02:18 น. - comment id 165918
ชอบมากครับ โดนใจหว่ออ้ายหนี่เลยครับ ^__^ มาให้กำลังใจครับ
7 กันยายน 2546 11:18 น. - comment id 165954
มีคนบอกไว้ ว่า.... ฤดูกาลความรักก็เหมือน เหมือนกับต้นไม้นั่นแหละ ผลิใบ..สดใส ร่วงโรยรา..เหน็บหนาว แล้วความรักของคุณล่ะ เป็นอย่างนี้มั๊ย ถ้าไม่ คุณก็โชคดี ไม่เจอคนที่ ผลัดรักเหมือนไม้ผลัดใบ
7 กันยายน 2546 20:45 น. - comment id 166025
ชอบจังอ่าค่ะ แบบที่ซู๊ด ... อยากแต่งได้แบบนี้บ้างจัง
15 กันยายน 2546 13:03 น. - comment id 167968
เพราะจนไม่อาจจะพูดต่อไปได้เลย เยี่ยม