ตั้งแต่เยาว์วัย เติบโตมาโลกแห่งความไม่เข้าใจ พ่อแม่แยกทางเดินกันไป ส่วนลูกน้อยตาดำ....ดำ ก้อถูกทอดทิ้งให้ อยู่กับย่าที่แก่ชรา ทำมัยหน่อชีวิต ชั่งลิขิตให้ฉันเป็น พ่อแม่ทอดทิ้งให้ต้องเป็น เด็กที่ต้องมีปัญหา น้อยใจนัก ชีวิตที่ต้องมา พ่อแม่แยกทางกัน ส่วนฉันและน้อง....น้อง ต้องเผลิญกับปัญหาโดยลำพัง ไม่เข้าใจ ทำมัยต้องเลิกกัน อยู่ทนกันไปเพื่อลูกน้อยตาดำดำไม่ได้หรือ หรือคิดว่าเด็กเด็กไม่มีหัวใจ ที่ถูกทอดทิ้งไว้ในสภาพเช่นนี้ เคยคิดกันบ้างไหม ว่าเด็กเด็กที่ถูกพ่อแม่ทิ้งไป จะมีความคิดอย่างในยามนั้น น้อยใจ....เสียใจนัก พ่อแม่ไม่รักไม่ต้องการ ทำมัยทำให้พวกฉันเกิดมา แล้วปล่อยทิ้งขว้างกัน หรือเพราะไม่ได้ตั้งใจ ให้พวกฉันเกิดมา พอมีพวกฉันได้ก้อเลยทิ้งไป ลองหันกลับมาคิดกันสักนิด ว่าเด็กที่ไร้ความผิด ต้องถูกพ่อแม่ทิ้งไป จะเป็นอย่างไรบ้าง ขอวอนเด็กหนุ่มสาว....ที่รักสนุก ก้อคิดกันบ้าง...ว่าเด็กที่จะเกิดมา แล้วไม่ต้องการ....พวกเขาจะเสียใจเพียงใด ที่ถูกทอดทิ้งทิ้งให้พวกเขาอ้างว้าง มันน่าสงสารเพี่ยงไหน ฉันเองก้อเหมือนกันที่ถูกพ่อแม่ทิ้งไป ฉันย้อมเข้าใจดี...... ในความรู้สึกของพวกเขาเหล่านั้น ว่าพวกเขาคิดกันยังไง เศร้าทุกคราวที่เห็นครอบครัวคนอื่นพร้อมหน้ากัน หันมองไปทางไหน ก้ออ้างว้างเดี๋ยวดาย..........เหงา มองคนรอบข้างก้อสุขสันต์ หันกับมามองตัวเองบ้าง ชั่งน่าเป็นไปได้ถึงเพียงนี้ ไม่มีใครใคร....ให้ห่วงใย ไม่มีใครรักฉันเลยนี่ คนเกิดมามีกรรม ต้องใช้กรรมที่ก่อไว้ ไม่รู้จะหมดเมื่อไร จึงจะสุขสันสักที นั่งคิดถึงชีวิตเยาว์ ก้อแสนปวดใจเสียจริง ที่ถูกทอดทิ้งให้ ต้องเผลิญกับชีวิต ที่ตัวเองไม่ได้ก่อขึ้นมา พ่อแม่จะรู้กันบ้างไหมหน่อ ว่าฉันคนนี้รอการกลับมา มันคงเสียไปแล้วใช่ไหม ที่พวกเขาจะเข้าใจ เพราะทุกคนสุขสันต์กันดี ในครอบครัวใหม่ทีเลือกมา ส่วนฉันลูกน้อยคอยเศร้าใจ เฝ้าฝันไปให้พ่อแม่นั้นหวนคืนรักกัน เหมือนคืนวันอันเก่าก่อน อยากวอนสวรรค์ ให้พ่อแม่นั้นหวนคืนวันรักกันเช่นเคย ไม่มีสุขไหนเลย ในโลกใบนี้ที่ฉันต้องการ การที่ได้เห็นพ่อแม่รักกันเหมือนดั่งเดิม คงเป็นได้แค่ฝัน ที่เพ้อฝันในวันนี้ ในความเป็นจริงฉันรู้ดี พ่อแม่ฉันหมดเยื่อใย ไปนานเกินจะหวนกลับ จะฝันต่อไปอีกใยเล่า ในเมื่อความเป็นจริง ทุกคนไม่ยอมแม้แต่จะมองหน้ากัน ฝันของฉัน ถึงฝันไปก้อเท่านั้น พ่อแม่แยกทางกันไป คงหมดวันที่จะฝันต่อ ชาตินี้คงหมดหวัง ที่จะได้เห็นพ่อแม่หวนคืน ชาตนี้ไม่ขอฝืนลิขิตฟ้า เกิดชาติหน้าฉันใด ขอให้มีครอบครัวพร้อมหน้า ชาตินี้บุญน้อยดอยวาสนา จึงเกิดมาไม่เหมือนใครเขา เกิดมาชาตินี้ ฉันคนนี้อาภัพเสียจริง แม้แต่พ่อแม่ก้อทิ้งไป ปล่อยให้ฉันสู้กับชีวิตอย่างเดี๋ยวดาย เจ็บตรงใจ.. จะมีใครบ้างไหมที่เข้าใจ จะมีใครไหมที่เป็นเหมือนเช่นฉัน เสียใจกับโชคชะตาฟ้าลิขิตให้
กุหลาบไร้ใจ 5 ก.ย. 2546 03:52 น. - ID 38629 
3443
2
0
5 กันยายน 2546 12:17 น. - comment id 165596
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^.........อืม...อ่านแล้วอึ้งเลย........^*^
เหมือนกลั่นออกมาจากใจลึกๆ
ไม่มีใครหรอกในโลกนี้
ที่จะมีชีวิตที่สมบูรณ์แบบหรอกน๊า
มาให้กําลังใจจากใจจริงจ๊ะ
^*^....................^____^....................^*^
5 กันยายน 2546 13:28 น. - comment id 165616
น้องกุหลาบไร้ใจที่รัก
อันความรัก...นั้นย่อมต่าง...จากความใคร่
ในบางครั้ง...เมื่อผู้ใหญ่...ไม่เข้าใจ
ต่างบาดหมาง กันไป ...ในพริบตา
และหน้าที่ ของต่างคน ก็ต่างมี
ถ้าร่วมกัน มีใจดี ก็มีค่า
หากบึ้งตึง กันทุกวัน ไม่พูดจา
ในไม่ช้า เรือน้อย ก็ลอยไกล
แสนเข้าใจ ในความลึก ที่ปวดร้าว
แม้นพี่มี คุณพ่อคุณแม่ เคียงชิดใกล้
แต่พี่รู้ ว่าภาวะ นั้นเป็นอย่างใด
ด้วยน้องน้อง ญาติญาติไซร้ มีแปรปรวน
ฝากข้อความ โปรดเข้าใจ อภัยท่าน
บางอย่างนั้น บอกมิได้ มันขึ้งข่วน
บางสิ่งนั้น คือทิฐิ ที่เรรวน
ซึ่งไม่หวน คืนมา .....แม้พยายาม
ให้อบรม ใจตน ให้เข้มแข็ง
อย่าอ่อนแรง ท้อแท้ ให้ใฝ่ถาม
ไม่จากเป็น .......ก็จากตาย.....นะ..คนงาม
คิดถ้อยความ....ปลอบใจ......ไว้เจือจาง
ตราบใดที่ พี่ยังมี ชีวีตอยู่
จะคอยดู แลมอง ไว้ข้างข้าง
อย่าเศร้าเลย จงชื่นใจ อย่าระคาง
อย่าอ้างว้าง นะไร้ใจ......ไม่ทิ้งกัน
5 กันยายน 2546 19:01 น. - comment id 165652
คนทุกคน ต้องเคยผ่านทุกข์ เพียงแต่ทุกของแต่ละคนที่จะต้องเผชิญนั้น แตกต่างกัน ถ้าเราฝ่าฟัน แล้วผ่านพ้นไปได้ เราคือ ผู้ชนะ ...................^-^.................... ........................................
5 กันยายน 2546 23:31 น. - comment id 165739
ชีวิตคนเราทุกคน ยังมีสุขทุกข์ปะปนกันเสมอ ชีวิตคนเราที่พบเจอ มีสุขทุกข์เหมือนกับเธอ(น้อง)กันทุกคน ฉะนั้นโปรดได้ตั้งใจให้สงบ อย่าไปรบความทุกข์ให้มีแต่สุขสันต์ ลืมให้หมดทุกข์เศร้าเหงาจาบัณ ด้วยพี่นั้นจะเป็นกำลังใจในชีวันให้น้องเอง ***แต่งได้ซึ้งใจเลยค่ะ ยังไงก็ขอให้ต่อสู้ต่อไปนะค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ คนเรามีสุขมีทุกข์ค่ะ ไม่ว่ารวยจน ก็ยังต้องมีความสุขความทุกข์คละเคล้ากันไป วันนี้เขาสุขเราทุกข์พรุ่งนี้เราอาจจะสุขและเพื่อนก็ยังสุขอยู่ก็ได้นะค่ะ อย่าคิดมากเลยค่ะ พรุ่งนี้ก็เช้าแล้วนะค่ะ***
6 กันยายน 2546 17:47 น. - comment id 165815
...เป็นกรรมเก่าของเราแน่ใช่ไหม ที่พ่อแม่จากไปไม่หวนกลับ เพราะต่างคนไม่อาจจะยอมรับ ไม่ยอมปรับความเข้าใจให้แก่กัน ...แต่อย่าลืมว่ายังมีลูกน้อยน้อย ทึ่ยังคอยพ่อแม่แห่ร่วมฝัน แม้ต่างคนเดินบนคนละทางกัน ขอสักวันนั้นให้ลูกได้ผูกใจ ...ได้มาหามาดูแลแคร์ลูกบ้าง อย่าทิ้งขว้างบ่ายเบี่ยงเลี่ยงไปไหน อย่าให้ลูกต้องพ้อขอน้ำใจ ใช่ลูกใครก็ลูกท่านทั้งสองคน สวัสดีครับ...........มาร่วมความรู้สึกครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
