เธอเดินเข้ามาหา พร้อมน้ำตาที่เอ่อล้น ว่าเธอไม่มีความอดทน ที่จะดั้นด้นต่อไปโดยไม่มีเรา แต่เธอจะรู้บ้างไหม ว่ามันสายไป กับความเศร้า(ของเธอ) เมื่อฉันชินชา กับความเหงา เพราะทุกค่ำเช้า มีความเหงาอยู่กับฉัน คนเดียว
2 กันยายน 2546 13:14 น. - comment id 164808
อืมมมมๆๆ *** กลอนเพราะดีคร๊าบบ
2 กันยายน 2546 21:46 น. - comment id 164915
อ้ า ว . . . ก ล า ย เ ป็ น ผู้ ห ญิ ง เ ฉ ย ช า ป า ย เ ล ย เ ห ร อ ค่ ะ =^____________^=
2 กันยายน 2546 23:17 น. - comment id 164983
...คงยังไม่สาย ที่จะสานใจไว้อย่างเก่า อย่าเลย ..อย่าชินกับความเศร้า เมื่อความสุขกลับมาเร้าจิตใจ ...มาเยี่ยมค่ะน้อง
2 กันยายน 2546 23:59 น. - comment id 165010
เธอเดินกลับมาหา บอกว่าจะมาเหมือนเก่า แต่บอกเลยฉันไม่เอา ความรักครั้งเก่าไม่ต้องการ เพราะเจ็บท้อกับความรัก มากมายนักเกินกล่าวขาน ต้องทนอยู่กับใจที่ร้าวราน ฉะนั้นไม่ขอต่อสานความรักเรา ***เป็นกลอนที่โดนใจจังเลยค่ะ***