เกิดเป็นคนแสนทุกข์ทนกับความรัก แรกสมัครพบรักก็ขลาดเขลา ทำบ้าบอไม่เหมือนเคยที่เป็นเรา ใครใครเขาก็ว่าบ้าน่าไม่อาย อายก็อายแต่ก็อยากจะชิดใกล้ เพราะรักเกิดตรึงใจไม่รู้หาย ข้อขัดแย้งแฝงในใจไม่เสื่อมคลาย แต่ทิ้งมันก็ไม่ได้ทำไงดี เคยมั่นใจแต่แล้วใจก็กลับสั่น เธอคนนั้นทำไหวหวั่นเป็นหลายสี โปรดเถิดเห็นใจหน่อยพ่อคนดี มอบไมตรีให้ฉันทีก่อนบ้าตาย มีคนมอบมาให้เขาชื่อทะเลเหงาเลยส่งมา
24 สิงหาคม 2546 22:10 น. - comment id 162642
ขอบคุณนะ
24 สิงหาคม 2546 22:25 น. - comment id 162646
ขอโทษที่มาแจมเรื่องรักๆๆอะน่ะ... หากรักแล้วใยต้องบอก เก็บความชอกช้ำไว้เอง อย่าแสดงให้เขาเกรง เหมือนเพลงยอมจำนนฟ้าดิน แหะแหะพอหอมปากหอมคอ...
24 สิงหาคม 2546 22:59 น. - comment id 162662
จริงๆด้วยนะ
26 สิงหาคม 2546 04:40 น. - comment id 162946
อายก็อายแต่ด้วยอยากใกล้ชิด อยากมีมิตรเคียงข้างอย่างใครเขา อายก็อายแต่ก็พอทำเนาว์ แต่ถ้าขาดมิตรไปจะอยู่อย่างใดเล่าโปรดเข้าใจ เคยต้องแจ้งความประสงค์จำนงค์ไว้ บอกให้เธอได้เข้าใจไม่หน่ายหนี บอกว่ารักเธอเช่นกันนะคนดี รักแบบเพื่อนหรือน้องพี่นะคนดีโปรดเข้าใจ ***แวะมาทักทายค่ะ น้องเขาแต่งกลอนไพเราะดีนะค่ะ***
26 สิงหาคม 2546 14:42 น. - comment id 163090
กลอนใสๆ ฮิฮิ
11 กันยายน 2546 02:08 น. - comment id 166848
ทะเลเหงาใครกันคนเดียวกับทะเลใจหรือเปล่า