ชีวิตที่ไร้ค่า

กุหลาบไร้ใจ

ชาตนี้เศร้าหนักหนา.........เกิดมาไร้ค่าเหลือกะไร
แม้คนใกล้ตัว..........ก้อทิ้งไปให้เดี๋ยวดาย
จะเอาอะไร...........แน่กับโลกใบนี้
ชีวิตที่มีแต่ใครใคร.........ไม่ต้องการ
ฉันผิดอะไรเล่า...........ลิขิตฟ้าให้ฉันเป็นอย่างนี้
เกิดมาชาตินี้........มีหนี้ชีวิต........กับใครเขาหนักหนา
ถึงต้องมาชดใช้กรรมเลยมา
ทั้งชีวิตที่มี.......ไม่เคยสุขสันต์เลยสักที
อย่างใครเขาบ้าง........ชีวิตที่มันเศร้า
ที่ลุ่มเร้ากันเข้ามา.............ทุกคนนั้นสุขสันต์
แต่ฉันใยเล่า.........ถูกทอดทิ้งเลยมา
พ่อแม่ก้อทิ้งฉันอย่างไร้ค่า............ไม่เคยแม้เหลียวแลกัน
มีรักก้อหวัง........อยากสมหวังเหมือนเขาบ้าง
แต่ชีวิตใยเล่า.....พบคนที่หลอกลวงกัน
ฉันผิดอะไร..........ชีวิตจึงได้เศร้าเลยไป
สวรรค์ไม่มีตา......ให้ฉันเกิดมาพร้อมกับน้ำตาอยู่เสมอ
อยากวอนสวรรค์..........ให้ฉันนั้นหนาสุขบ้างได้ไหม
อย่างปล่อยให้ฉันเศร้าอยู่เลยไป
กับชีวิตที่ไร้ใครใคร.......ต้องการ
อยากมีรักที่มั่นคง........และซื่นตรงเหมือนเขาบ้าง
ฉันไม่อยากอ้างว้าง.........อยู่เดี๋ยวดาย
ขอได้ไหมสวรรค์........ขอให้ชีวิตฉันสุขสันต์เถอะน่า
อย่าปล่อยให้ชีวิต.........ฉันเศร้าทุกคราวหนา
เพราะฉันนั้นท้อ........ทุกนาทีที่เหลืออยู่
มองฟ้าที่กว้างไกล........มองทางไหน
ก้ออ้างว้างทุกที..........มองคนที่สุขี
ฉันั้นก้อมี.........น้ำตาที่ไหลริน
ท้อแล้วนะ........ท้อจริงกับชีวิตที่เหลืออยู่
เหนื่อยใจที่จะสู้...............เพราะรู้อยู่........ไม่มีใครสนใจ
หันมามองกันบ้างได้ไหม
ทุกคนที่ไร้ใจให้แก่กัน........ลองมองส่วนลึกของข้างใน
ว่าฉันนั้นเศร้าเพียงใด...........ที่เจอะเจอ
ไม่อยากร้องไห้...........เพราะว่าตังเองไร้ค่า
จนไม่มีใครเหลียวแล........แต่น้อยใจแทบแย่
ที่ชีวิตเป็นอย่างนี้เลยมา........หมดแล้วชาตนี้
ไม่อยากมีชีวิตที่ไร้ค่า...........อยากจบลมหายใจ
กับชีวิตที่ต้องสู้ทน...........ฉันนี้จะต้องทนอีกนานเท่าไร
ถึงจะสมหวังสักที่เล่า