วันที่ลมพัดไหวใจวาบวับ พลันสดับระฆังใจไหวสะท้าน สะท้อนเสียงแห่งกมลจนกังวาน ส่งความซ่านผ่านกระแสแค่สบตา หมู่ดาวน้อยลอยระยับกับดวงเนตร ขยายเขตราตรีที่เบื้องหน้า แม้นนาทีนั้นยังมีสุริยา แต่รู้ว่าดาริกามาเยี่ยมเยือน เพียงแย้มยิ้มพริ้มพรายประกายนั้น ดั่งคนธรรพ์บรรเลงเพลงเป็นเพื่อน ดุจดวงใจต้องมนต์จนเลอะเลือน ยินเสมือนคำว่า..รัก..จากใจเธอ
16 สิงหาคม 2546 10:25 น. - comment id 160500
ต้องมนต์จนเลอะเลือน หัวใจเหมือนได้ยินเสียง คำว่ารัก จากคนข้างเคียง หัวใจเอียงวบกันในทันใด
16 สิงหาคม 2546 12:23 น. - comment id 160531
เพียงสบตามองมาก็หวั่นไหว เสียงหัวใจกระซิบเพรียกเรียกเสมอ ดั่งต้องมนต์ทุกยามคราพบเจอ บอกรักเธอผ่านสายลมที่แผ่วเบา .....กลอนหวานดีนะคะ.....
16 สิงหาคม 2546 13:08 น. - comment id 160545
เพียงสบตาครั้งแรกให้แปลกจิต ใจครุ่นคิดถึงเธออยู่รู้บ้างไหม เพียงแค่มองได้พบประสบใจ รักมีให้ในฤทัยในทุกเวลา ***เป็นกลอนที่ไพเราะมาก ๆ เลยค่ะ***
16 สิงหาคม 2546 14:46 น. - comment id 160569
เสียงระฆังดังแว่วหวานสท้านจิต คิดถึงมิตรที่อยู่ไกลใจเหงาหงอย จับไม้เคาะบรรจงลงค่อยค่อย ฝากลมลอยบอกผ่านฉันรักเธอ
16 สิงหาคม 2546 20:26 น. - comment id 160610
@....ทิว.. หัวใจเอียงซบกันแล้วฝันว่า ล่องลอยไปบนนภามีเมฆขาว ผ่านแมกไม้ไพรสวยด้วยแสงพราว พากันก้าวชมสวนอบอวลใจ
16 สิงหาคม 2546 20:28 น. - comment id 160611
@..ว่าน... ในสายตามบอกว่าอย่าถามไถ่ รู้ใช่ไหมใครคนนี้ที่รักมั่น และหมายเดินเคียงคู่อยู่ด้วยกัน ร่วมฝ่าฟันผองภัยให้สิ้นลง ขอบคุณนะคะว่าน ที่แวะมาแจมไว้
16 สิงหาคม 2546 20:33 น. - comment id 160615
@...น้องตูน... เพียงสบตาครานั้นพลันหวั่นไหว เสียงหัวใจร่ำร้องปองความหวาน ในดวงตาคู่นั้นให้นิ่งนาน อย่าเลยผ่านไปพบสบกับใคร ขอบคุณที่แวะไปทุกที่ในวันนี้นะคะน้องตูน ดีใจมากค่ะ
16 สิงหาคม 2546 20:35 น. - comment id 160616
@...ชัยชนะ... เสียงระฆังกังวานผ่านลมพลิ้ว กระทบใจให้ปลิวตามเส้นเสียง และรับรู้ความหมายที่ร้อยเรียง ว่าเป็นเสียงแห่งรักและภักดี ขอบคุณนะคะชายหนุ่มชาวดิน
17 สิงหาคม 2546 15:18 น. - comment id 160721
แหะๆ ชอบจังเลยครับ ชาตินี้จะแต่งได้แบบนี้เหมือนกะเค้าได้ไหมเนี่ย .... อิอิ ...
17 สิงหาคม 2546 23:27 น. - comment id 160781
@...เมจิคเชี่ยน.. ยินดีต้อนรับค่ะ ขอบคุณนะคะที่แวะมา