มองจันทร์ กระจ่าง บนฟากฟ้า ผ่านม่านน้ำตา ที่ไหล หลั่งริน ฟังเพลงรัก เพลงลา จนชาชิน เป็นอาจินต์ ถวิลหา น้ำตาหลั่ง ยามนี้ใจเรา เงียบเหงา เศร้าจริง ทุกสิ่งสิ่ง พ้นผ่าน ไม่จีรัง เป็นเพียงลม พัดผ่าน ไม่สมหวัง เปรียบเหมือนดั่ง ฝันเพียงตื่น ก็ลืมสิ้น ยามนี้เธอนั้น คงสุข สมหวัง มองดูจันทร์ นั่งคลอ ฟังเพลงพิณ ลมพัดผ่าน ฉ่ำชื้น ใจโบยบิน ไม่ยลยิน เสียงเพรียก ที่เรียกไป แว่วเพียง เสียงกระซิบ เธอสั่งลา หมดเวลา แล้วหนา ขอลาไกล ขอกลับ สู่ครรลอง นะดวงใจ แต่นี้ไป สู่ความจริง ใช้สิ่งฝัน
2 สิงหาคม 2546 02:16 น. - comment id 158115
คืนนี้ ฝากจันทร์ จูบเธอ! โพล้เพล้ ริบหรี่ รุบหรู่ ฟ้าดู เลือนเลือน เหมือนฝัน ไพรพร่าง ดงไม้ เงียบงัน ใจฉัน ดำดิ่ง สงบงาม ฟ้าเศร้า โพล้เพล้ เหว่ว้า ตะวันลา ร่ำไห้ ไหวหวาม จันทร์เรี่ย รอท่า โมงยาม ต่อตาม แขวนฟ้า ราตรี มนต์แสง แห่งดาว พราวฟ้า จันทรา สาดส่อง แสงสี ราวทอง ทาบฟ้า นะคนดี คืนนี้ ฝากจันทร์ จูบเธอ มาโนช พี่พุดยังจำได้นะคะ และซึ้งใจจังที่กลับมา แต่เศร้ากับคำว่า: หน้าที่กับความรักเป็นสิ่งตรงข้ามกันเสมอ
4 สิงหาคม 2546 00:50 น. - comment id 158258
เห็นจันทร์เหงา เราก็เหงาไปกับจันทร์