พัดพร่างพรมกลิ่นสายลมแห่งความเหงา นั่งมองดาวใต้เงาจันทร์ระยิบไหว ใบไม้โอน โยกเยก ตามลมไกว โอ้ ! หัวใจ ก็ไหวเอน ตามแรงลม เหมือนกำลังต้องคำสาปจากมนต์จันทร์ ความเงียบงันมาปักหลักให้ใจขม อยากไขว่คว้าดาวมากอดคลายเศร้าตรม อยากผ่านพ้นคืนลมโศกในอุรา พัดพร่างพรมกลิ่นสายลมแห่งความรัก เจ้าโบยบิน มาทายทัก วันอ่อนล้า คลายสิ้นแล้ว ซึ่งความเศร้า รอยน้ำตา มีเพียงรัก ความศรัทธามาสู่ใจ เจ้าดวงดาว ฉันไม่เหงา ไม่เหว่ว้า ไม่มีน้ำตา ไม่เหน็บหนาว ไม่หวั่นไหว ลมหอบรัก หอบเธอมา จากฟ้าไกล อยู่กับฉันนาน ๆ ได้ไหม บนทางเวลา ลมเอย...อย่าพัดแรง อย่าคอยแกล้งให้ฉันห่วงหา พัดมาแล้วก็อย่าพัดใจให้เธอจากลา อย่าปล่อยฉันให้เหว่ว้า หลงทางอ่อนล้า ในใจตัวเอง
21 กรกฎาคม 2546 16:49 น. - comment id 155683
สายลมพัดผ่านหัวใจฉัน สายลมนั้นจงพัดผ่านที่ใจเธอ หากลมแรงพัดจนฉันเจอ ขอให้พัดเธอคืนมากับสายลม........
22 กรกฎาคม 2546 08:15 น. - comment id 155843
สวัสดีค่ะ แวะเวียนเข้ามาทักทาย อ่านแล้วนึกถึงลมหนาวแรง ๆ ที่พัดผ่านกายอ่ะค่ะ ... อืม แต่ถ้ามีมาพัดตอนหน้าร้อนนี่ก็จะดีมากเลยล่ะ :)
22 กรกฎาคม 2546 18:16 น. - comment id 155962
ลมเอยอย่าพัดแรง เดี๋ยวความโดดเดี่ยวที่มีจะกระจาย ลมเอยอย่าเพิ่งจากหาย เดี๋ยวความเหงาเหว่ว้าจะมลายไปกับลม ขอให้ฉันอยู่กับความโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงา ขอให้สิ่งเหล่านี้อยู่กับฉันให้เนิ่นนานเสมอ ขอให้ลมจงอย่าพัดมันไปจากใจฉันเลยเออ ให้ความเหงาเหว่ว้าโดดเดี่ยวอยู่กับฉันคนเดียวก็พอ...