.ใจเจ้าเอยสุขยิ่งนักกับรักแรก. .ดังว่ายแหวกในห้วงสรวงสวรรค์. .เหมือนนางฟ้าเทวดามาพบกัน. .โลกสุขสันต์หวานชื่นระรื่นทรวง. .จะร่ำเรียนเขียนอ่านทำงานหนัก. .อุปสรรคสู้ได้ใครอย่าขวาง. .เพราะความรักกำลังใจไม่หลอกลวง. .จึงลุล่วงพ้นผ่านสานสองใจ. .เพราะวัยเยาว์หรือไรใจสองดวง. .ความห่วงหวงในคนรักมักหวั่นไหว. .ความใกล้ชิดสนิทแนบแอบอุ่นไอ. .มองความใคร่มากกว่ารักจากใจจริง. .เมื่อพ่ายแพ้แก่อารมณ์จมความเศร้า. .เสียความสาวสูญสิ้นความเป็นหญิง. .เขาเชยชมสมใจได้แล้วทิ้ง. .ลืมบางสิ่งบางอย่างไม่ตั้งใจ. .เมื่ออุ้มท้องร้องให้รับผิดชอบ. .ไม่รอบครอบจากวันนั้นวันเผลอไผล. .ถ้าลูกน้อยลืมตามาวันใด. .พ่ออยู่ใหนคือคำถามตามระราน. .เมื่อได้ตัวก็หมดใจไร้คุณค่า. .เขาเมินหน้าทิ้งไปไม่สงสาร. .เด็กคนนี้คือลูกใครไม่ต้องการ. .เพียงทางผ่านลองเล่นเช่นทั่วไป. .จากความรักกลายเป็นแค้นแน่นในอก. .ตกนรกทั้งลืมตาหาทนไหว. .ชีวิตนี้เหลืออยู่ดูหน้าใคร. .ตัดสินใจหนีปัญหาฆ่ากันตาย. .สามชีวิตจบลงตรงการฆ่า. .งานวิวาห์วาดฝันวันสลาย. .จัดงานศพขึ้นแทนแสนเสียดาย. .เพราะเยาว์วัยใช้ชีวิตผิดพลาดไป. ๑๗ กรกฏาคม พ.ศ. ๒๕๔๖ ....................................................................................................................
17 กรกฎาคม 2546 15:27 น. - comment id 154754
อืม... ปัจจุบันมันก้อเปงอย่างนี้กันเยอะเนอะ เพราะดีค่ะวันหลังแต่งอีกนะ จจะมาเปงกำลังใจจ้า
17 กรกฎาคม 2546 16:58 น. - comment id 154765
เยี่ยมมากเลยค่ะ อย่างนี้ต้องเรียกว่ากลอนสอนหญิงนะเนี่ย ^-^
17 กรกฎาคม 2546 18:40 น. - comment id 154773
คิดถึงอ้อมจัง. . . กลอนมีสาระ. . .ไม่เหมือนกะนกเลยไร้สาระแล้วยังเน่าอีก เฮ้อๆ นกชอบ---> ๑๗ กรกฏาคม พ.ศ. ๒๕๔๖ อิอิ. . .เห็นวันที่แบบนี้แล้วมันรู้สึกยังไงๆ ก็ไม่รู้ ไม่ได้เห็นบ่อยๆนะเนี่ย =^________^=
17 กรกฎาคม 2546 20:11 น. - comment id 154801
........ขอบคุณจ๊า ทะเลหวั่น ที่เข้ามาอ่านจ๊า........... ...........ข้าวปล้องจ๊า อย่าเรียกแบบนั้นเลยเน๊ออิๆๆๆ ไม่เก่งนะจ๊า......... .................คิดถึงนกเหมือนกันนะ online ไม่ตรงกันสักที ทำไมว่ากลอนนกแบบนั้น กลอนนกน่ารักดีออกนะอบอุ่นม๊ากๆๆๆ
17 กรกฎาคม 2546 22:15 น. - comment id 154831
น่ากลัวจัง
17 กรกฎาคม 2546 22:16 น. - comment id 154832
น่ากลัวจัง
18 กรกฎาคม 2546 00:04 น. - comment id 154881
งานแห่งคุณค่าของภาพชีวิต.. สะท้อน... สอนใจให้ตระหนัก .... ชื่นชมมากค่ะน้องอ้อม
18 กรกฎาคม 2546 08:49 น. - comment id 154914
............หวัดดีค่ะ น้องเก่ง (^_^)........... ............ขอบคุณค่ะพี่ดอกแก้ว ลองแต่งดูค่ะ........... ....................(^_^)..............
18 กรกฎาคม 2546 09:02 น. - comment id 154920
ถ้าขอพรได้ อยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง
18 กรกฎาคม 2546 10:27 น. - comment id 154929
ริรักในวัยเรียน อาจหัตเกรียนหรรษาไกล จากเจตน์กิเลสไข ที่เยาว์วัยเกินไขว่หา เป็นรักระหว่างมิตร จักประสิทธิ์เป็นศักดา เป็นรักแห่งวิทยา ปรารถนาแต่งดงาม อาทรกันฉันท์เพื่อน ไม่ลบเลือนไม่เปื้อนทราม เกื้อกูลประกอบตาม จักรุ่งรามไม่รวดโรย
18 กรกฎาคม 2546 10:35 น. - comment id 154930
ขอบคุณค่ะพี่มอมแมม ถ้ากลับไปเป็นเด็กได้ก็ดีนะค่ะ เด็ก ๆ เรียน-เล่นสนุกๆไปวันๆๆ แต่เมื่อโตขึ้นมีเรื่องให้คิดมากมาย ขอบคุณพี่มอมแมมค่ะ
18 กรกฎาคม 2546 10:37 น. - comment id 154931
....สวัสดีค่ะพี่สดายุ ขอบคุณสำหรับคำกลอนค่ะ สอนใจได้ดีมากค่ะ ขอบคุณค่ะ
18 กรกฎาคม 2546 15:38 น. - comment id 155000
*วันนี้ผมทำงานส่งอาจารย์ไม่ทันครับผม... เช็งงงงงงงงง....* *คุณใจปลายๆทางครับคิดถึงผมไหมครับผมไม่ได้หายไปไหนหรอกครับ... คิดถึงไทยโพ เอ็มนะครับแต่งานเยอะมากๆครับ... เซ็งงงง..ครับ*
18 กรกฎาคม 2546 20:45 น. - comment id 155053
.....สวัสดีค่ะคุณวิจิตร คุณหายไปนานเกือบลืมแล้วนะค่ะ ทีหลังอย่าหายหน้าไปนานนักนะค่ะ เพื่อนๆๆจะลืมชื่อแล้วละค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาทักทายค่ะ คิดถึงเจ๊าค่ะ
18 กรกฎาคม 2546 21:15 น. - comment id 155065
(ก็อยากจะบอกว่าเศร้ากับเรื่องราวที่ได้อ่าน ขออย่าให้ใครเลือกทางเดินสุดท้ายแบบนี้อีกเลย) ประกาศนียบัตรที่ได้ใบมรณะ ประจักษ์ว่าเป็นบทเรียนค่าสูงใหญ่ ความถูกผิดเมื่อถึงฆาตให้อภัย ผู้ร้องให้เสียน้ำตาคือครอบครัว
18 กรกฎาคม 2546 21:34 น. - comment id 155073
เย้ๆๆ พี่ชัยมาแล้วเหรอ คิดว่าจะไม่มาซะแล้วค่ะ กลอนพี่อ่านแล้วเศร้าใจค่ะ ขอบคุณค่ะพี่ชัย
31 กรกฎาคม 2546 12:15 น. - comment id 157655
ได้อ่านแล้ว ไพเราะมาก
1 สิงหาคม 2546 09:15 น. - comment id 157890
......ขอบคุณค่ะมาดามมดค่ะ
10 กุมภาพันธ์ 2551 18:02 น. - comment id 262616
เพราะมาก เข้าก่าผมเลย หุหุ ขาดคนรัก ก็สบายไปอีกอย่าง แต่มีก็ดอีกอย่าง หุหุ เพราะมากๆ