ทำไมต้องร้องไห้ใจคิดถึง ทำไมต้องเพ้อรำพึง ฝัน ฝัน หา ทำไมต้องปวดปร่าคราน้ำตา ทำไมต้องอ่อนล้าพาสิ้นใจ เฝ้าพะวงเพ้อพกในอกฉัน เฝ้ารำพันถึงเธอละเมอหวัง เฝ้านอนเพ้อเพ้อ ไปใจเกลือบพัง จนความหวังร้างไปไม่กลับคืน สูญสิ้นแล้วกำลังใจในทุกห้วง เหมือนตกบ่วงห้วงเหวลึกหรือไฉน เฝ้าเพียงหวังหวังมีเขาตรงกลางใจ สุดท้ายเขาไม่เข้าใจในฉันเลย เข้าใจผิดเพียงหนึ่งครั้งฉันพลั้งผิด ก็เลยคิดร้างลาหาคนใหม่ ไม่มีหรอกรักแน่แท้ในใจ นอกจากใจกลวง กลวง ลวงให้ตรม .
28 มิถุนายน 2546 23:34 น. - comment id 150223
มาเป็นกำลังใจให้นะ
28 มิถุนายน 2546 23:38 น. - comment id 150226
....ถ้าหัวใจไม่หยุดที่สุดแล้ว ก็เหมือนแก้วมีรอยหลายร้อยแผล ไม่วันนั้นวันไหนไร้คนแล คงหยุดแน่เพราะใจได้ตายลง... .............สวัสดีครับ........................
29 มิถุนายน 2546 15:23 น. - comment id 150364
หัวใจบ้าบิ่น-- ของพี่แอ๊ดคาราบาว