อย่าใกล้กันเลยจะได้ไหม คำขอร้องจากใจคนคนนี้ แต่มันทำไม่ได้ เพราะภาระความผูกพันที่ต้องมี จึงทำให้ไม่อาจหนี ความเจ็บปวดในตอนนี้ไปได้เลย เพียงแค่ได้เจอะเจอหน้า หันไปสบสายตา กลับได้พบกับแต่ความนิ่งเฉย ยากที่จะเอ่ยคำพูดให้แก่กันและกันเลย ทำอย่างกับคนที่ไม่เคย เอ่ยคำรักกัน จะต้องทนทุกข์อยู่กัยสถานการณ์เช่นนี้ กับการกระทำที่เธอนั้นมีให้กับฉัน ผ่านไปให้พ้นในแต่ละคืนวัน เฝ้ารอเพียงแค่ความผูกพัน ที่มีในใจฉัน ให้มันจางหายไปเอง
16 มิถุนายน 2546 15:04 น. - comment id 147444
คิดถึงทุกๆคนเลยคะ
16 มิถุนายน 2546 18:15 น. - comment id 147520
เพราะดีค่ะ
16 มิถุนายน 2546 18:29 น. - comment id 147524
เห็นด้วยกะความคิดเห็นข้างบน คิดถึงเช่นกันค่ะ =^_________^=
16 มิถุนายน 2546 18:55 น. - comment id 147540
ความผูกพันธ์ มันลบจากใจยากนะค่ะ แต่งได้ตรงใจดีค่ะ
16 มิถุนายน 2546 21:45 น. - comment id 147593
กลอนเพราะความหมายลึกซึ้ง คงยากและเนิ่นนานกว่าจะจางหายไปได้ เป็นกำลังใจให้นะ
16 มิถุนายน 2546 22:32 น. - comment id 147607
กาลเวลาลบรอยใจใครทั้งโลก ไยรอยโศกไม่เลือนรอยรักรอยฝัน กาลเวลาพาให้เรามาพบกัน และจากนั้นมาพรากให้จากไกล..ไปคนละทิศละท่าง ช่างโหดร้ายเสียสิ้นดี..นะกาลเวลา
17 มิถุนายน 2546 09:02 น. - comment id 147673
คนอ่านกลอน...........ขอคุณมากคะ แม่มดน้อย...............thank you นะจ๊ะนู๋นก ยังแต่งไม่เก่งเท่านู๋หรอก ใจปลายทาง............เดี๋ยวก็ลืมได้เองเนอะอ้อม ฤกษ์ ชัยพฤกษ์........ขอบคุณสำหรับกำลังใจคะ พุดพัดชา..............กาลเวลานำพาให้เรามาเจอกัน แต่กาลเวลาก็ทำให้เราลืม แต่นานหน่อยนะ
17 มิถุนายน 2546 09:55 น. - comment id 147684
ใจตรงกันแฮะ.. วันนี้โพสเกี่ยวกับ ความผูกพันเหมือนกันเลย
17 มิถุนายน 2546 10:17 น. - comment id 147696
ผูกพันทั้งใจ......ผูกพันทั้งกาย เลยพี่แจมจ๋าาาา ทำงานหนักดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
17 มิถุนายน 2546 13:06 น. - comment id 147718
ของผม ผูกมัด จนเชือกมันขาดสะบั้นไป ผูกพันมันหลวมไปอ่ะ