เพียงลมแผ่วพัดผ่าน..ใจก็ผ่าว เหมือนพัดพาความเหน็บหนาวคราวเดือนดับ สะเก็ดดาวร่วงรายหล่นหายลับ ขีดแผ่นฟ้าเหมือนดังกับจะกรีดใจ รอยอาลัยยังเหลือไว้ให้รำลึก คงสืบสานความรู้สึกอันหวั่นไหว น้ำค้างพรำอยู่หว่างกลางพงไพร น้ำคำใยลืมเลือนเหมือนไร้รอย ทิ้งเพียงความว่างเปล่าที่ร้าวรวด กลางสายธารความเจ็บปวดทดท้อถอย แม้นหมดหวังบางครั้งยังหลงคอย ขับสำเนียงเรียงร้อยถ้อยระทม เป็นเพียงใจหนึ่งใจซึ่งไร้ค่า ประสบการณ์ที่ผ่านมานั้นสาสม ดอกรักร่วงในโลกที่โศกซม ลมพริ้วพรมแผ่วมาก็ล้าแรง จึงรินหลั่นน้ำตานี้จากชีวิต อันใดเลยจะมีสิทธิ์เสาะแสวง ก้มหน้ารับชะตากรรมที่สำแดง ด้วยไม่อาจขันแข่งแย่งชิงใคร
เพื่อนไพร 7 มิ.ย. 2546 02:19 น. - ID 34904 
1004
1
0
7 มิถุนายน 2546 12:20 น. - comment id 143690
เพียงลมพักผันผ่านใจก็แผ่ว สูญสิ้นแล้วรอยอาลัยใจดวงหน้า ลมเพียงวูบถอนจิตคิดคำลา ยืนตรงหน้าปล่อยน้ำตาบอกว่า..รักเหลือเกิน
8 มิถุนายน 2546 15:36 น. - comment id 143982
เพราะจังเลย เพียงลมแผ่วพัดผ่าน..ใจก็ผ่าว ชอบมากค่ะ
9 มิถุนายน 2546 13:08 น. - comment id 144139
เย้..... ดีใจจังเลย มีคนอ่านกลอนของเราด้วย..... ขอบคุณคุณลำน้ำน่าน ขอบคุณคุณผีเสื้อปีกบางฯ ชอบผลงานของคุณด้วยเช่นกันค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
