หากหัวใจนั้นเปรียบเช่นกระดาษขาว บริสุทธิ์ดังดาว..กระพริบพราว..วับวามใส กระดาษของฉันคงว่างเล่าไม่มีอะไร รอคอยใครมาเติมแต่งในสักวัน คนคนนั้น...ก็เป็นเธอที่เข้ามา ขีดเขียนเรื่องราวที่ล้ำค่าให้ใจฉัน เธอแต่งแต้มสีสันในคืนวัน ให้รับรู้สึกความผูกพันที่เรามี แต่วันนี้ที่เธอมาเปลี่ยนไป กับ 1 คำที่ฝากไว้คือหมดความหมายจากใจดวงนี้ ฉันเพิ่งรู้ว่า...อ่อนไหวเหลือเกินกับเรื่องราวต่าง ๆ ที่เคยมี หัวใจเวลานี้...มีค่าเพียงแค่กระดาษบาง เศษกระดาษแห่งความหลังที่ทิ้งไว้ ล่องลอยไปไกล แสนไกล อย่างเคว้งคว้าง เหงา อ้างว้าง หมดสิ้นแล้วซึ่งหนทาง ฉันเป็นแค่กระดาษบางที่ฉีกขาดกลางสายลม
2 มิถุนายน 2546 12:10 น. - comment id 142554
เขียนเองลบเองไม่ดีกว่าหรือ เราคือผู้กำชะตาฟ้าดินเอ๋ย อย่าให้ใครเขามาวาดสาดโคลนเลย กระดาษเอยขอเขียนฝันวันโลกงามมอบผืนดิน..แม้นสิ้นใคร.. รักงานแอปเปิ้ลมานานค่ะ
2 มิถุนายน 2546 12:15 น. - comment id 142556
เพราะดี...น๊าค๊า...คุณ..แอ๊ปเปิ้ล
2 มิถุนายน 2546 17:37 น. - comment id 142611
กระดาษไม่ขาดได้ง่าย ๆ โดยเฉพาะกระดาษใจขาดได้ไงใจเจ้าเอย อย่าเลยนะอย่าตัดขาดกระดาษใจของฉันเลย เพราะหากขาดไม่เหมือนเคยแล้วใจเอ่ยจะเป็นเช่นไร **แวะมาทักทายจ๊ะ กลอนบทนี้ชอบนะ ขออนุญาตเก็บไว้ในกลอนที่ชอบนะ***
2 มิถุนายน 2546 21:05 น. - comment id 142650
ไม่เคยมีใครลบความทรงจำที่แสนดีได้ แต่ต้องยอมรับไว้ในหัวใจ เพราะสิ่งที่ผ่านไป มันเป็นเวลาที่แสนดี แต่ความรักช่างแสนบอบบาง แตกลงแล้วจะให้ทำเช่นไร
2 มิถุนายน 2546 21:05 น. - comment id 142651
ไม่เคยมีใครลบความทรงจำที่แสนดีได้ แต่ต้องยอมรับไว้ในหัวใจ เพราะสิ่งที่ผ่านไป มันเป็นเวลาที่แสนดี แต่ความรักช่างแสนบอบบาง แตกลงแล้วจะให้ทำเช่นไร
2 มิถุนายน 2546 22:36 น. - comment id 142679
....ความทรงจำ ที่แสนดี เวลาที่เราคิดถึงมันมีทั้งสุขและทุกข์ ปนกันเลยนะค่ะ........... ......................................