ฉันเป็นผู้หญิงซึ่งเกิดมาเพื่ออ่อนไหว น้ำตาไหลง่ายเท่ากับความรู้สึกของใจที่เกิดขึ้นในยามเหงา ในวันที่อ่อนล้าแม้ฟ้าจะเป็นสีฟ้า..นั่นก็คือสีเทา และนี่จึงเป็นเหตุผลของความเศร้า..ที่เธอยังไม่เข้าใจ ฉันเป็นผู้หญิงที่ใช้หัวใจตัดสินเหตุผล จริงอยู่..มันอาจเป็นเรื่องไร้สาระสำหรับบางคน..ใช่ไหม แต่การที่เธอมายืนตรงหน้าแล้วอ้างเหตุผลต่างๆนานเพื่อจากไป มันเป็นสาระที่โหดร้าย..เกินใจจะรับทัน ฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวกับวันแรกที่เกิดมา คนที่เธอเคยรักหนักหนา และเป็นคนที่เธอขอลาไปจากฉัน อย่าอยู่รอคำอนุญาต..เพราะฉันขี้ขลาดเกินจะเอ่ยมัน ถ้าเธอจะไป..ก็ไม่ต้องขอความคิดเห็นจากฉัน.. ..ผู้หญิงคนนี้มีแรงเหลือเพียงเพื่อเอ่ยคำสั้นๆ ว่ารักเธอ
2 มิถุนายน 2546 02:23 น. - comment id 142508
ขอตามมารยาทมั้งคะ
2 มิถุนายน 2546 11:01 น. - comment id 142527
ขอไร้มารยาทได้ไหมง่า งานนี้
2 มิถุนายน 2546 22:12 น. - comment id 142668
อ่านแล้วหดหู่จังเลยจ้ะ.. หนูหวานอารมณ์ไม่ดีเหรอจ๊ะ... ไม่ได้คุยกันตั้งนานเนอะ..หายไปไหนมาเอ่ย ?? ..........................
2 มิถุนายน 2546 22:16 น. - comment id 142669
หว๋ายยย โทษทีจ้ะ..จริง ๆ หนูหวานไม่ได้หายไปไหนนี่นา.. เพียงแต่พี่จำเมลหนูไม่ได้อ่ะนะ..เห็นว่าออน msn แต่พี่ไม่รู้ว่าใคร...เลยไม่ได้ทักอ่ะ แหะ ๆ
2 มิถุนายน 2546 22:27 น. - comment id 142675
แห่ะ คราวนี้จำได้แย้วเนอะ
3 มิถุนายน 2546 10:18 น. - comment id 142738
ในเมื่อเธอกล้าขอว่าจะไป ทำไมฉันจะให้ไม่ได้เล่าเธอจ๋า แต่ไปแล้วจงไปลับอย่ากลับมา เพราะเธอจะไม่มีค่าในสายตาฉันตลอดไป ***แวะมาทักทายค่ะ ท่อนสุดท้ายกินใจดีใจ***
3 มิถุนายน 2546 12:55 น. - comment id 142765
ขอบคุณค่ะ ผู้หญิงไร้เงา
21 มิถุนายน 2547 13:59 น. - comment id 145368
ชอบมากกๆๆๆเลยค่ะพี่ ยังชื่นชมอยู่ทุกอักษร...