ขณะที่คำขอโทษของเธอและคำพูดของฉันไม่ได้ผล ก็ผลักภาระให้ฉันหนึ่งคนต้องทนกับคำกล่าวหา เธอสามารถให้คนสองคนที่ไม่รู้จักกันมา ต้องทะเลาะกันทั้งน้ำตา.....เพื่อรู้ว่า เธอโกหกกัน เธอโทษการรู้จักกันเป็นความผิดพลาด แต่เธอลืมบรรยากาศที่นั่งเหงาอยู่กับฉัน โทษการที่ฉันใส่ใจกับเธอที่รู้สึกคล้ายๆกัน เป็นเหตุผลของการร้าวความสัมพันธ์ที่เหมือนว่าจะดี ฉันว่าความรักของเธออึดอัดมากกว่าอบอุ่น เหมือนแก้วที่ร้าวเป็นทุนแค่มือหมุนก็ละเอียดแบบนี้ แตกกระจาย ไร้ทิศทางให้เธอกอบมาวางอีกสักกี่ปี ชิ้นส่วนก็ไม่ครบอย่างเคยมี....เธอไม่กล้าเหนื่อยพอที่จะประกอบมันเหมือนเดิม
30 พฤษภาคม 2546 13:49 น. - comment id 141800
คนเราไม่เหมือนกัน และการกระทำก็ไม่เหมือนกันด้วย ฉะนั้นสิ่งที่เราทำได้ คนอื่นอาจทำไม่ได้เหมือนเรา แต่สิ่งที่คุณทำได้ในเวลาที่เกิดเหตุการณ์อย่างนี้ คือการทำใจค่ะ แวะมาเป็นกำลังใจให้นะค่ะ
30 พฤษภาคม 2546 14:17 น. - comment id 141813
ใช่ ทำใจจริงๆน่ะแหละ เราสงสารผู้หญิงคนนั้นมากกว่า เราเห็นใจจริงๆ
30 พฤษภาคม 2546 14:27 น. - comment id 141823
อย่าพึ่งหมดกำลังใจที่จะสู้ต่อไปนะ บางครั้ง ทุกสิ่งก็มีเหตุผลอยู่ในตัวของมันเองอยู่แล้ว ความสุขหรือทุกข์อยู่ที่ตัวของเรา บางครั้งก็มี ทั้งผิดและถูก แต่ความสุขที่เราต้องการหล่ะ.. อยู่ตรงไหน ถามใจตัวเองดี ๆ อย่าท้อซิจ๊ะ
30 พฤษภาคม 2546 14:29 น. - comment id 141824
เ พ ร า ะ อี ก แ ล้ ว น ะ ใ ส ซื่ อ แ ต่ อ ย่ า ใ ส เ ศ ร้ า ซิ เ ป็ น ส ด ใ ส น ะ น ะ น ะ จ๊ ะ =^________^=
30 พฤษภาคม 2546 17:37 น. - comment id 141903
ญไร้เงา ทำใจจนไม่มีออะไรจะทำแล้วจ้า ปลายข้าว เราก็คิดว่างั้นเหมือนกัน แม่มดน้อย วันนี้ อุตส่าห์ออนตรงกัน แต่หลุดซะนิ เสียดายจริงๆ ใสเศร้า ชั่วคราว จ๊ะ อย่าห่วงเลย
30 พฤษภาคม 2546 17:48 น. - comment id 141905
ง่า... เศร้ากันให้พอ แล้วเมื่อไหร่จะพอ เนอะ