All That I Need ทุกสิ่งที่ฉันต้องมี

นกตะวัน

oyzone
I was lost and alone 
Trying to grow, making my way down that long winding road 
Had no reason, no rhyme 
Like a song out of time 
And there you were, standing in front of my eyes 
ฉันสูญสิ้นถิ่นฐานวานเธอช่วย
แทบมอดม้วยด้วยรู้อยู่โดดเดี่ยว
พยายามหามตัวฟื้นฝืนคนเดียว
ต้องคดเคี้ยวเลี้ยวทางอย่างชาชิน
ไม่มีเหตุเจตจำนงประสงค์ใด
ทั้งยังไร้ในระเบียบเฉียบขาดสิ้น
เหมือนบทเพลงบรรเลงไปไร้ยลยิน
เฝ้าถวิลยินเสียงเธอเพ้อรอมา
How could I be such a fool 
To let go of love and break all the rules 
Girl when you walked out that door left a hole in my heart 
And now I know for sure  
 
ฉันโง่เง่าเต่าตุ่นซุนซุกแย่
ต้องพ่ายแพ้ขาดแลเหลียวเที่ยวมองหา
ผิดมากนักรักปล่อยไปไม่คืนมา
ทั้งยังบ้าจะว่าไปไร้กฏรัก
เธอรู้ไหมเมื่อไปไกลจากฉัน
พ้นบ้านนั้นฉันเหงาเศร้าโศกหนัก
ทิ้งฉันไว้หัวใจร้าวคราวขาดรัก
จึงประจักษ์ปักใจในรักเธอ
* You re the air that I breathe 
Girl you re all that I need 
And I wanna thank you, lady
เธอสั่งสมลมหายใจให้ฉันอยู่
วิเคราะห์ดูรู้แท้จริงสิ่งใดเสมอ
เธอเป็นได้ทุกสิ่งใดใคร่อยากเจอ
ขอบใจเสมอได้พบเจอเธอที่เป็น
 
You re the words that I read 
You re the light that I see 
And your love is all that I need 
เธอคือคำพร่ำพูดกันฉันได้อ่าน
คือแสงฉานฉายมาพาให้เห็น
ไม่มีเธอเผลอไผลได้ลำเค็ญ
เธอนั้นเป็นเช่นทุกสิ่งพิงพึ่งใด
I was searching in vain 
Playing a game 
Had no one else but myself left to blame 
You came into my world 
No diamonds or pearls 
Could ever replace what you gave to me girl 
Just like a castle of sand
ฉันค้นคว้าหาไปไร้คุณค่า
ต้องตั้งหน้าหาเกมเล่นเป็นนิสัย
แต่เกมนี้มีแต่ฉันนั้นตลอดไป
ถูกทิ้งไว้ให้ตำหนิติเตียนกัน
เธอเข้ามาโลกาฉันวันสับสน
ให้มากล้นจนยากยิ่งสิ่งแทนนั่น
ไม่มีเพชรเม็ดไข่มุกสุกใสมัน
ปราสาทนั้นปั้นจากทรายมลายเลือน
 
Girl, I almost let love slip right out of my hands 
And just like a flower needs rain 
I will stand by your side through the joy and the pain 
ฉันเกือบพังยั้งไม่หยุดรักหลุดไป
เหมือนดอกไม้ได้ฝนแน่แม้แปรเปื้อน
จะคอยอยู่คู่เคียงไปไม่แชเชือน
พร้อมเป็นเพื่อนไม่เลือนจากพรากพลัดเธอ
(Repeat *  twice)				
comments powered by Disqus
  • หลิน

    25 พฤษภาคม 2546 00:17 น. - comment id 140327

    เธอเข้ามาโลกาฉันวันสับสน
    ให้มากล้นจนยากยิ่งสิ่งแทนนั่น
    ไม่มีเพชรเม็ดไข่มุกสุกใสมัน
    ปราสาทนั้นปั้นจากทรายมลายเลือน
    ...
    ชอบบทนี้จังค่ะ พี่นกตะวัน
    
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน