ถึงจะร้างห่างรักก็จักมั่น มิอาจพลันเอื้อมถึงคนึงหา มิอาจหลงพบพักตร์ประจักษ์ตา มิอาจคว้าดวงดารามาเชยชม ในห้วงหนึ่งนึกถึงรำพึงเพ้อ นอนละเมอเธอไม่รู้ดูขื่นขม ไม่มีสิทธิ์แม้จะคว้ามาดอมดม สุดระทมจมปลักเพราะหลักลอย อยากจะเก็บดวงดารามาทอแสง ริ้วสีแดงแห่งรักจักขอสอย มาไว้เคียงเรียงถักรักที่คอย อาจดูด้อยแม้น้อยนิดคิดคำนึง วิหคเหินบินเกินเขาเมินหนี จะหลีกลี้ห่างหายคลายคิดถึง เคยสบพักตร์ประจักษ์เนตรเกตุรำพึง มิอาจซึ้งตรึงตราราคาใจ ผลที่สุดสุดที่จิตจึงคิดห่าง เป็นเพราะทางเกินจะคว้าคราหวั่นไหว หยุดที่จิตคิดจึงหยุดหยุดที่ใจ จะคว้าไขว่ใยนะเจ้าเขลาปัญญา
ชวาลา 12 พ.ค. 2546 16:08 น. - ID 33824 
804
0
0
12 พฤษภาคม 2546 18:49 น. - comment id 137697
อ่ะนะ
13 พฤษภาคม 2546 10:21 น. - comment id 137831
..บางอย่างไข่วคว้าไปเหนื่อยใจนัก... ..สู้หยุดพักนั่งลงมองตรองดวงจิต... ..ถ้าได้มาครอบครองลองนั่งคิด... ..ถูกหรือผิด...จิตเป็นสุขหรือทุกข์ตรม...
13 พฤษภาคม 2546 10:22 น. - comment id 137832
..บางอย่างไข่วคว้าไปเหนื่อยใจนัก... ..สู้หยุดพักนั่งลงมองตรองดวงจิต... ..ถ้าได้มาครอบครองลองนั่งคิด... ..ถูกหรือผิด...จิตเป็นสุขหรือทุกข์ตรม...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
