สับสนปนเหว่ว้า มานาน เจ็บปวดรวดร้าวราน เสน่ห์ชู้ รักขมบ่มรักหวาน หว่านรส ใจจึ่งไม่หยั่งรู้ หยั่งล้ำ ใจตน เคยเหยียบย่ำช้ำชอก ใจเธอ แต่อยากยังพบเจอ อยู่บ้าง ประตูปิดมิดชิดเสมอ เสมือนสมัคร ใจนา ยังอยากลองเปิดกว้าง ขัดแย้ง ใจเอง อยากให้เธอหลบลี้ หนีไป กลับไม่อยากจากไกล กว่านี้ อยากโกรธเกลียดกว่าใคร เคืองขัด ใจเฮย ใจใยจึ่งยังชี้ หลอกลิ้ม ชิมลวง สับสนปนขัดแย้ง ยินยอม ใจจึ่งตกตรมตรอม เหตุให้ รักเกลียดเคียดจอมปลอม จมปลัก ปนฤา จึงไม่ซึ่งทราบไซร้ ไป่รู้ ตัวเฮย
8 พฤษภาคม 2546 13:19 น. - comment id 136470
เก่งจัง
8 พฤษภาคม 2546 13:48 น. - comment id 136485
ภาวนาให้แค่เป็นงานงามเจ็บในโลกฝันเพียงนั้นนะคะ..เฉกเช่นพุดพัดชาที่ชอบรจนางานเศร้าๆ ทั้งๆที่ชีวิตจริงก็สงบงามมากเลยค่ะ..ขอเป็นเพียงสมมุตินะคะสมมุติ.. และเอาใจช่วยเคียงข้างหากเป็นจริงเจ็บจริงในโลกจริง.. ทุกอย่างต้องอาศัยเวลาและธรรมมะค่ะที่ทุกสิ่งเป็นธรรมดาอนิจจัง..มีรักมีชังมีหวังมีขมขืน.. และสลายหายไปหากใจเรามองได้เห็นธรรมในธรรมดาๆรักนั้น ที่มิอาจฝืนใจใครได้นะคะ รักและเฝ้าดูมาตลอดค่ะด้วยจริงใจ
8 พฤษภาคม 2546 14:36 น. - comment id 136510
ขอบคุณครับ คุณชลลดา คุณพุดพัดซาครับ โคลงบทนี้ ได้โครงเรื่องมาจากกลอนภาษาอังกฤษบทหนึ่ง ซึ่งแต่งโดย หญิงไทยคนหนึ่ง ( คนรู้จกผมเอง ) แหะๆๆ ผมก็เลยขออนุญาตเหมาว่าเป็ฯเรื่องจริง แล้วก็คงคิดว่าจริง ด้วยแหละครับ แหะๆๆ
8 พฤษภาคม 2546 15:27 น. - comment id 136538
ช่ ว ย ชี้ แ น ะ แ ม่ ม ด น้ อ ย ห น่ อ ย ซิ ค่ ะ แ ต่ ง ก ล อ น แ บ บ นี้ ไ ม่ เ ป็ น ค่ ะ . . . . =^____________^=
8 พฤษภาคม 2546 18:03 น. - comment id 136607
เก่งมากค่ะ..เยี่ยมทั้งภาษา..และความหมาย..
8 พฤษภาคม 2546 18:19 น. - comment id 136614
ชอบค่ะ.. นาน ๆ จะเห็นโคลงภาษาธรรมดา ๆ ไม่ต้องอ่านแล้ว แปลอีก เหมือน... แหะ ๆ จุ จุ .. อย่าเอ็ดไป.. พี่สดายุ ป่านนี้.. ไปเที่ยวต่อไหน ๆ แล้ว ไม่รู้หรอก.. ว่าใครบ่นถึง
10 พฤษภาคม 2546 22:03 น. - comment id 137237
ใจยังไม่หยั่งรู้ สับสนซึ่งทราบไซร้ ตกเสียงเอก 2 ที่
14 พฤษภาคม 2546 12:12 น. - comment id 138185
เราชอบโคลงสี่สุภาพ....รู้นิ่
16 พฤษภาคม 2546 12:08 น. - comment id 138567
เข้าจัยความรู้สึกของความสับสนแบบนี้มากเลยค่ะ แสนจะทรมาน..