ตะวันสาดเป็นสายจากปลายฟ้า ลอดผืนม่านเข้ามาแยงตาฉัน เหมือนบังคับให้ตื่นยามกลางวัน หลังจากได้หลับฝันผ่านราตรี เปลือกบางบางค่อยแง้มทีละนิด จนมองเห็นว่าชีวิตของวันนี้ จักดำเนินเรื่อยไปเช่นทุกที บนโลกที่เป็นจริงเหนือสิ่งใด ความฝันที่เลือนลางอย่างเมื่อคืน ตื่นเถอะตื่นโลกนี้จะมีไหม ใครสักคนที่รักและจริงใจ ที่อยู่เคียงข้างกายไม่ห่างกัน หลังจากได้ลืมตาน่าจะเห็น ว่าความจริงยังเป็นอยู่เช่นนั้น เรายังต้องเดียวดายอยู่ทุกวัน ตรงข้ามกันกับฝันนั้นสิ้นดี หันซ้ายขวารอบกายไม่อยากเชื่อ ว่ากลิ่นเนิ้อห่มเนื้อเมื่อคืนนี้ พอฟ้าสางทีไรหายทุกที ใยรีบรี้หนีไปในทิวา ไออุ่นที่แทรกซ่านผ่านทรวงใน เสียงของลมหายใจกระซิบว่า รักแสนรักห่วงหวงเสมอมา และจะรักตราบฟ้าดารามลาย เสียงนั้นอยู่ใกล้ใกล้เพียงเอื้อมถึง ใยฉันจึงไม่รีบคว้ามาแนบกาย ก่อนท้องฟ้าสว่างจนรางหาย ก่อนต้องมาเดียวดายในโลกจริง
1 พฤษภาคม 2546 15:50 น. - comment id 133905
อยากมีเพื่อนอย่างคุณจังเลย
1 พฤษภาคม 2546 15:57 น. - comment id 133911
จริงเหรอคะ คุณวาอิระ เรียวจิ ดีจายจัง มีคนอยากเป็นเพี่อนกะน้ำมันพรายด้วย
1 พฤษภาคม 2546 18:23 น. - comment id 134004
ฝันตื่นมา ก็จางหาย ม่ายดีเลยถ้าฝันดี
1 พฤษภาคม 2546 23:50 น. - comment id 134161
...หากอยากฝันก็ฝันเถิด แต่อย่าฝันจนเตลิดไปกับฝัน ในวันพรุ่งยังรุ่งแรงแสงตะวัน เป็นไฟฝันให้น้ำมันพรายได้ก้าวเดิน...อิอิ *ฝันให้ไกลๆแล้วตื่นสายๆเหมือนผมนะไม่ดีนา*
2 พฤษภาคม 2546 22:14 น. - comment id 134585
ม่ายสายหรอกแค10โมงเอง อิอิ
2 พฤษภาคม 2546 22:51 น. - comment id 134620
ไม่อยากตื่นเลยหนาถ้าฝันถึง อยากซาบซึ้งกับเธอเสมอเหมือน ยังคงอยู่ตรงนี้มิแชเชือน ไม่เคยเลือนลืมกันสักวันเลย