ฉันอยู่ตัวคนเดียวท่ามกลางความมืด จิบกาแฟที่เริ่มจืดไปพร้อมความเหงา ฝนหลั่งจากฟ้ามาอย่างแผวเบา ชำระล้างความเหงาบรรเทาลง นั่งมองสายน้ำจากฟ้าเบื้องบน หลั่งไหลหล่นลงน่าละมัยใหลหลง ดอกรักอันหอมหวานร่วงหล่นลง นึกถึงทรนงพรากรักจากไป เหม่อมองออกหน้าต่างเมื่อฝนเริ่มจาง กับความอ้างว้างที่ไม่เคยหายไปไหน จากวันนั้นที่เขาจากไป กำลังใจไม่เคยมี ดอกรักหล่งลงพื้น กระทบความชื้นของถนนสายนี้ อยู่อย่างโดดเดี่ยวที่ไม่เคยเป็นเรื่องที่ดี จากวันนี้มันคือชีวิตประจำวัน...........
ฟองอากาศ 9 เม.ย. 2546 22:16 น. - ID 31995 
614
4
0
10 เมษายน 2546 00:15 น. - comment id 124705
ร่วมด้วยช่วยเหงาจิ อิอิ
10 เมษายน 2546 10:05 น. - comment id 124803
เราคิดว่า คงไม่ได้มีเธอคนเดียวแน่นอน ที่มีความเหงาเป็นเรื่องของชีวิตประจำวัน ไม่เชื่อถามเพื่อน ๆ ในเวบนี้ก็ได้นะ
10 เมษายน 2546 13:29 น. - comment id 124883
ในที่นี้มีความเหงา และมีเรา....เพียงเราสอง มีแต่ฉันนั่งลำพอง ว่าได้ครองคู่กับเธอ TT____TT
10 เมษายน 2546 13:41 น. - comment id 124890
เฮ้อ..มันเป็นเรื่องปกติของคนช่างเหงาน่ะ **มาช่วยแบ่งปันความเหงา**
10 เมษายน 2546 16:22 น. - comment id 124919
เศร้าจังเลย เนอะ..
10 เมษายน 2546 17:11 น. - comment id 124957
คนเหงาอีกคน ชอบจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
