หน้าส่วนตัว
เงียบ...สงบ.....ว่างเปล่า
ไม่มีแม้คำใดจะเอ่ยถึง
ไม่มีภาพเธอในห้วงคำนึง
เธอไม่มีค่าพึงจะจดจำ
ลมพัดเพียงเบาเบากระทบหน้า
ค่อยค่อยลืมตาขึ้นมาจากความช้ำ
เสียงของเธอเลือนหายไปทีละคำ
ความมืดดำ.....ปลิวไป....พร้อมสายลม
กานิเมด 24 มี.ค. 2546 16:29 น. - ID 31175 
838
6
0
24 มีนาคม 2546 18:05 น. - comment id 118299
แบบ งัยล่ะ วิจารณ์ตรง ๆ เลย ละกัน ที่นี่เหมือนกับ หน้ากระดาษที่ว่างเปล่า ให้ ใครสักคน มา ขีดเขียนอะไรก็ได้ลงไป ให้ ใครอีกคน มาเก็บตวงความสละสลวย ของคำเหล่านั้นไปซับซาบด้วยตนเอง หากเธอพึงใจจะขีดเขียน จงอย่าหวั่นไหว ว่าใครจะไม่หันมอง คนที่ มีใจตรงกับเธอ ย่อมสือถึงได้เสมอ กลอนที่ผมเอง คิดว่าดีที่สุด นั่งปั้นแต่งถ้อยคำ ชนิดที่เรียกว่า เนาวรัตน์(ยุกตะนันท์ นะ ไม่ใช่พงษ์ไพบูลย์) อ่านแล้วต้องอึ้ง พอเอามาลงในนี้ มีคน คอมเมนตื 3 คน คนอ่าน 20 คน (รวมตัวเองเปิดมาอ่านคอมเมนต์ ซ้ำแล้ว ซ้ำอีก ซักประมาณ 8 ครั้ง) แรก ๆ ก็ ท้อและเหนื่อย อยู่มาวันหนึ่ง ได้อ่านกลอน ของอีกหลาย ๆ คน ที่ แต่งส่งมาให้อ่าน (ใช้วิธี ล้วงเข้าไปอ่านกลอน เก่า ๆ ด้วย ไอ่ที่มันตกหน้า ไป นาน เป็นปีแล้ว โน่นแหละ) จึงได้คิดว่า หลายคน ชอบกลอน รำพึง ไม่ยึดติด กับฉันทลักษณ์ น้อยคน ชอบกลอนยาว(ซึ่งผมชอบเขียน กลอน 6 บท ) หลายคน ชอบกลอนนิทาน หลายคน ชอบกลอน ว่าง ๆ เหงา ๆ หลายคย ชอบกลอนหักมุม หลายคน (ซึ่งถือว่า หลายที่สุดในกลุ่ม) ชอบเข้ามาอ่าน เฉย ๆ แล้ว ผ่านเลยไป (บางที ผมเอง ก็ เป็นหนึ่งในกลุ่มนี้ เหมือนกัน) ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา ผมไม่สนใจแล้วว่า ใครจะมาคอมเมนต์โต้ตอบเราหรือไม่ การคอมเมนต์เป็นการให้กำลังใจ ที่ ดีที่สุด แต่ การไม่มีคอมเมนต์ ก็ไม่ใช่ว่า จะต้องทำให้กำลังใจของเรา หดหายไป ซะเมื่อไหร่ คนที่ชอบเขียนกลอน ชอบเขียน เพราะตัวเองชอบเขียน ไม่ใช่ชอบเพราะคนอื่น บอกว่า เขียนเพราะ ฉันใด ก็ฉันนั้น จงพอใจ และมีความสุข กับการที่ได้เขียน และ นำเสนอ ได้โพสกลอนขึ้นมา ก้ สุขใจแล้ว อย่าได้หวัง อะไรมากกว่านี้เลย อ้อ ความลับอีกหนึ่ง ที่อยากจะบอก หลาย ๆ คนที่เค้าคอมเมนต์ แซวกันไป แซวกันมา เค้ารู้จักกัน มากกว่า แค่คอมเมนต์ นะ อาจจะมีที่ chat MSN หรือ จาก chat room ต่าง ๆ ซึ่ง ไม่แปลก ที่จะมา แซวกัน เพื่อสร้างสีสัน ให้ ผู้อ่านอื่น รู้สึกอบอุ่นตามไปด้วย หากอยากจะให้มี เพื่อน มาแซว ก็ เปิดตัว ทำความรู้จักเพื่อน คนอื่น ๆ สิครับ
24 มีนาคม 2546 18:49 น. - comment id 118317
เห็นด้วยกับลุงม้า ทุกประการค่ะ .. ...
24 มีนาคม 2546 19:16 น. - comment id 118329
แต่ผมไม่เห้นด้วย ก๊ะ ใจปลายทาง ซักเท่าไหร่ เลยอ่ะ ไอ้ตรงที่ เรียกผมว่า ลุงม้า เนี่ย ตะหงิด ตะหงิด ยังไงไม่รู้ เรียกพี่ได้มั้ย เดี๋ยวจะให้ นั่งรถไฟ บีทีเอส เล่น
24 มีนาคม 2546 20:53 น. - comment id 118352
**บทนี้เคยอ่านแล้วค่ะ แต่ไม่มั่นใจว่าโพสตอบไหม.. ก็อย่างที่..น้า..(ม้าก้านกล้วย) บอกนั่นแหละค่ะ อย่าน้อยอกน้อยใจเลย **โดยปกติ ก็ไม่ได้รู้จักใครเป็นการส่วนตัวมาก่อนที่นี่... พอได้อ่านงานของแต่ละคน โพสตอบกันไป ตอบกันมา ก็เลยรู้สึกสนุกเอง จำนวนคนที่เข้ามาโพสกี่คน ก็ไม่เป็นปัญหาอีกเลย **อ่าน..แล้วเก็บเกี่ยวประสบการณ์ พวกสัมผัสนอก สัมผัสใน กาพย์ กลอนในรูปแบบฉันท์ หรืออะไรต่าง ๆ ไปประยุกต์ใช้ให้ตัวเองเก่งขึ้นนะคะ.. ....แวะมาโพสและเป็นกำลังใจ
25 มีนาคม 2546 01:54 น. - comment id 118469
ที่รัก...
อย่าน้อยใจดิคะ...
เรนเห็นด้วย.. กับพี่ม้าฯ...
...ชอบจัง..
ตรงที่ว่า..ชอบกลอน.. เพราชอบเขียน..
เรนเป็นแบบนั้นจริงๆ..
ชอบ..และมีความสุข..
ที่ได้เขียน.. และได้อ่าน..
บทกวี.. มากมายที่เรนอ่าน..
แล้วร้องไห้.. มากมายที่หัวเราะ..ขำ..
ของพี่ม้าฯ.. เรนอ่านทุกบท..
แต่ไม่กล้า..โพส..
ไม่รู้ดิคะ... ก้อ..เรนกลัว..
ผู้ใหญ่ดุๆ...
มาอ่าน..ตรงนี้.. เรนเลยกล้า..
กำลังใจ..คำพูด..ข้อคิด.. ที่พี่ม้าฯ..
ให้กับน้องเค้า...
เรนอยากบอกแทน..น้องๆว่า..
เป็นกำลังใจ...มีค่า.. มากมายกว่าสิ่งใด..
..เข้ามาที่นี่เหมือนบ้าน..หลังใหญ่..
พบ..พูดคุย.. เล่าเรื่อง..
ใครถนัด..แบบไหน.. มีประสบการณ์ยังไง..
. ล้วนนำมา..แลกเปลี่ยน..
เป็นประสบการณ์..ที่หาไม่ได้..จากชั้นเรียน..
เรน.. ขอบคุณ..แทนน้องๆ..นะคะ...
กราบสวยๆ.. ให้กับพี่ม้าฯ...
..(ก้ออยากนั่งรถไฟ..บีทีเอส นะคะ.. )
เป็นกำลังใจ..ให้น้องด้วย...
...แต่งเก่ง...มากนะคะ...
25 มีนาคม 2546 08:38 น. - comment id 118493
คงหายขี้แย...แล้วนะจ้า อิอิ
25 มีนาคม 2546 10:23 น. - comment id 118535
เข้ามาร่วมแจม เป็นกำลังใจให้ อีกหนึ่งกำลังใจน๊าาาาา.. อ่ะ ชื่อกานิเมด เหรอ ...ู^__^
25 มีนาคม 2546 16:14 น. - comment id 118640
คิดยังไงก็เขียนไปแล้วกัน แต่ก็ความหมายดีนะ
25 มีนาคม 2546 18:17 น. - comment id 118679
คุณลุงม้าจ๋า เรียกลุง จะให้เปลี่ยนเป็นพี่แล้ว ไม่ถนัดเลยค่ะ ขออนุญาติ เรียกลุงต่อไปน่ะค่ะ 55555555
25 มีนาคม 2546 20:48 น. - comment id 118741
มันก็จริง นะคะ ที่ชอบที่จะเขียนก็จงเขียนไป แต่เขียนแล้วไม่มีคนเข้ามาอ่านหรืออ่านกันไม่ถึง10คน มันก็ท้อนะคะ การแต่กลอนแล้วไม่มีคนอ่าน แต่งแล้วอ่านคนเดียว...เฮ้อ....มันรู้สึกแย่จริงๆ แต่ช่างเถอะค่ะอย่างน้อยตอนนี้ก็มีคนอ่านและคนให้กำลังใจแล้ว ^ _ ^ แล้วจะขยันโพสนะคะ ฮุฮุฮุ
28 มีนาคม 2546 15:37 น. - comment id 119651
ความว่างเปล่ามีทั้งดีและไม่ดี แต่ความรูสึกนี่สิมีแต่ดีๆให้กัน
11 เมษายน 2546 15:42 น. - comment id 125455
:)
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
