ฝนร่วงหล่นคนโดนใจทำร้ายรัก ฝนตกหนักรักหล่นหายกับสายฝน ฝนชุ่มช่ำทำให้ใจคลายร้อนรน ฝนเปียกปนความหนาวเหน็บเจ็บเกินใคร แต่ก่อนเก่าฟ้าสีขาวเคยใสสด ทะเลหมดเหือดแห้งหมดแรงใจ แสงดับลงปลงจิตคิดถึงใคร น้ำตาใหลฝ่าดินไปในลาวา ผ่าลึกไปอยากฝังกายใต้พื้นโลก ให้ลืมโศกโลกบนดินถิ่นที่ว่า เผาหัวใจที่ตายด้านและเย็นชา ละลายรักที่จากมาฝังลงดิน วิญญาณดับลับเลื่อนลอยถิ่นแดนไกล ลมหายใจแผ่วลงไปหายหมดสิ้น ทั่วแผ่นฟ้าทั้งผืนกายและแผ่นดิน หมดมลทิลถิ่นทีพักรักจากไป
20 มีนาคม 2546 00:47 น. - comment id 116717
อี๊ย!!! น่ากลัวจังนะความรักเนี่ย ถ้ามีความรักแล้วต้องตาย ก็อย่ารนหาที่ดีกว่า
20 มีนาคม 2546 01:35 น. - comment id 116724
แต่งเองกำลังเป็นเอง เศร้าจัง เบื่อจริง ๆ เลย
20 มีนาคม 2546 02:53 น. - comment id 116731
เราก็เป็นคนหลายความรู้สึกนะ อิอิ. . . =^_____^=
20 มีนาคม 2546 08:17 น. - comment id 116769
ง่า....สู้ต่อไปนะคะ อย่ายอมแพ้...เป็นกำลังใจให้ค่ะ อืมม...เอาตัวเองไม่รอดเลยเรา เศร้าจิตจริง
20 มีนาคม 2546 15:34 น. - comment id 116921
บทกลอนเพราะค่ะ...แต่ว่าเศร้าไปหน่อยนะ..ให้ความรู้สึกได้ดีมากค่ะ...