ความทรงจำ...เรียงร้อยถ้อยแถลง ชะตาแกล้งแสร้งเสเล่ห์ไฉน... ให้พบเจอแล้วพราก...จากกันไกล สิ้นเยื่อใยไร้อาวรณ์...มิย้อนคืน ความทรงจำ...ย้ำชัดตัดสะอื้น ทุกข์กล้ำกลืนฝืนจน...ทนไม่ไหว ยืนแทบล้ม...จมน้ำตาสาสมใจ พอใจไหม...คนดีที่ทำกัน .....ความทรงจำนำภาพเก่าเคล้าภาพฝัน... สุขทุกข์นั้นฉันเฝ้ารอ...ขอได้ไหม แม้จะทุกข์อีกสักครั้ง...ยังทำใจ ขอแค่ให้ได้เธอคืน...จะฝืนทน
18 มีนาคม 2546 16:37 น. - comment id 116157
กลอนของคุณเพราะมากค่ะ สัมผัสในช่างสัมผัสใจลูกเป็ดมากค่ะ แวะมาเยี่ยมเพื่อนใหม่นะคะ
19 มีนาคม 2546 11:34 น. - comment id 116387
รักมาก ขนาดยอมเจ็บ นับถือค่ะ. . .. =^_____^=
19 มีนาคม 2546 12:07 น. - comment id 116414
ขอแค่ได้รัก เจ็บแค่ไหนก็ต้องทน ........ เพื่อคนที่รักและคิดถึง .................
8 เมษายน 2546 16:21 น. - comment id 123891
รักมาก...จึงเจ็บมาก
9 เมษายน 2546 01:17 น. - comment id 124179
หากแม้ฉันย้อนเวลาได้ คนสุดท้าย คือเธอ