ฉันเคยคิดอะไรไร้เหตุผล ว่าอยากฟังอีกสักหน คำคำนั้น อยากให้เธอพูดมาว่ารักกัน อยากฟังมันทุกวันให้ชื่นใจ แท้จริงแล้วที่เธอทำทุกทุกสิ่ง มันก็สื่อความจริงที่ยิ่งใหญ่ นอนห่มผ้าด้วยนะ เดี๋ยวไม่สบาย รีบกินยานอนซะไป จะได้หายดี ไม่มีคำไหนออกเสียงได้ว่า รัก แต่ก็สุขใจนักเพียงเท่านี้ คำว่ารักที่อยยากฟังมาเป็นปี กลับมีค่าน้อยกว่าที่เธอห่วงใย
18 มีนาคม 2546 14:15 น. - comment id 116111
อืม..........จุดมุ่งหมาย สำคัณกว่าคำพูดสำคํญกว่าคำพูดสินะ บางคนก็อายที่จะพูดว่า ฉันรักเธอ (อะรัยอย่างเนี้ย)
18 มีนาคม 2546 16:53 น. - comment id 116165
กลอนของคุณน่ารักมากค่ะ แว่นหนา ความรักอ่านแสดงออกที่การกระทำไม่ใช่ที่คำพูดเสมอไปหรอกจริงมะคะ... ก้อเหมือนแม่ของเราไง ไม่เคยบอกรักเราซักคำ (เอามาเกี่ยวได้ไงเนี่ยเรา)
18 มีนาคม 2546 18:41 น. - comment id 116199
นั่นสำคัญกว่าคำว่ารักอีกน่ะ
8 เมษายน 2546 17:22 น. - comment id 123936
แต่งตั้งแต่เมื่อไรง่า แว่นหนา ไม่เห็นเลย ~~ กลอนนี้ชอบจริงๆๆ ตอนจบ มีความหมายมากเลย .. เปนความเข้าใจที่งดงาม !!