แสงดาวพราวพร่างฟ้า เมฆฝนมาดาวลาหาย ดาวลับดับลาไป เหลือโศกร่ำ น้ำตานอง. ลืมสิ้นกันสิ้นแล้ว เหลือเพียงแววความหม่นหมอง กลืนกล้ำ น้ำตานอง สุดเรียกร้อง เธอกลับคืน. รู้ไหมใครช้ำเท่า รู้ไหมเล่า..เศร้าสะอื้น เสียดายวันวารคืน หยิบดาวฟ้าใส่มือเธอ ร่ำร่ำใจร่ำร้อง ร่ำกู่ร้อง ร่ำร่ำเพ้อ ร่ำร่ำครวญหาเธอ ร่ำร่ำไห้ ร่ำร่ำลา.. จะจดจะจำไว้ ครั้งหนึ่งได้เคยพบพา ลาแล้ว..ยอดปรารถนา ร่ำลาไกลไปนิรันดร์..
14 มีนาคม 2546 16:20 น. - comment id 114802
โอ๋ๆๆๆ น่าสงสารจังเลยอ่ะค่ะ ทำใจให้ได้น่ะ
14 มีนาคม 2546 16:24 น. - comment id 114804
ขอบคุณค่ะ Stupid cupid ที่กรุณามาเยื่ยมเยือนค่ะ...ก็กำลังพยายามทำใจอยู่ค่ะ แต่คงต้องใช้เวลาหน่อย....
14 มีนาคม 2546 16:37 น. - comment id 114816
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะที่เพื่อนที่รักคนนึงต้องจำใจลา เค้าบอกว่าอกหักเพราะรักเมียเสียใจไปใยเล่า วิธีที่ดีที่สุดคือลืมให้เร็วที่สุด นั้นสุดแสนจะงดงาม ทำใจในสิ่งที่เค้าไม่เห็นด้วย ทำตัวในสิ่งที่ดีงามที่ควรมี ทำให้ได้นะครับ พราวฝัน จะมีกำลังใจให้ คิดเสียว่านั้นแหล่ะชีวิตแห่งการเรียนรู้ และประการณ์แห่งความภูมิใจ ตัดใจจากไปไม่ต้องหวนคืน นั้นคือสิ่งที่ต้องทำ อิอิอิอิ(เศร้า)จัง
14 มีนาคม 2546 16:37 น. - comment id 114817
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะที่เพื่อนที่รักคนนึงต้องจำใจลา เค้าบอกว่าอกหักเพราะรักเมียเสียใจไปใยเล่า วิธีที่ดีที่สุดคือลืมให้เร็วที่สุด นั้นสุดแสนจะงดงาม ทำใจในสิ่งที่เค้าไม่เห็นด้วย ทำตัวในสิ่งที่ดีงามที่ควรมี ทำให้ได้นะครับ พราวฝัน จะมีกำลังใจให้ คิดเสียว่านั้นแหล่ะชีวิตแห่งการเรียนรู้ และประการณ์แห่งความภูมิใจ ตัดใจจากไปไม่ต้องหวนคืน นั้นคือสิ่งที่ต้องทำ อิอิอิอิ(เศร้า)จัง
14 มีนาคม 2546 16:50 น. - comment id 114831
พรำ ๆ เสียงฝนพร่ำ เสียงสูงต่ำ..ของฟ้าร้อง ใครเอย..น้ำตานอง โอ๋...อย่าร้องนะ..คนดี
14 มีนาคม 2546 18:47 น. - comment id 114854
จะลาไปไหน แล้วจะลาใครอ๊ะน่ะ
14 มีนาคม 2546 19:50 น. - comment id 114861
พร่ำพร่ำเสียงร่ำไห้ เจ็บปวดใจหาใดปาน คร่ำครวญหวนร้าวราน ถลิลโศก วิโยคคราง..... ปิ่มปิ่มจะขาดใจ เฝ้าร่ำไห้สะอื้นคว้าง ใจเอย ใยเบาบาง แทบม้วยสิน..แทบขาดใจ....
14 มีนาคม 2546 21:36 น. - comment id 114884
เขียนได้ดีนะครับอ่านแล้วดูเศร้าอ่ะครับ
14 มีนาคม 2546 21:51 น. - comment id 114887
ร่ำร่ำจะลาจาก แต่ใจอยากจะอยู่ใกล้ จากแต่ตัวใจไม่ไป จะลาทำไมอยู่กันซะเลย อิอิ
14 มีนาคม 2546 22:19 น. - comment id 114898
ว้าาาาาาา....เศร้าจัง....
15 มีนาคม 2546 09:06 น. - comment id 114996
บอกเล่าความรู้สึกได้ดีจัง
15 มีนาคม 2546 11:47 น. - comment id 115024
เศร้าจัง ..แต่กลอนเพราะมากจ๊ะ
15 มีนาคม 2546 12:13 น. - comment id 115040
ดาวลาฟ้าฟ้าลาดาว ใช่ลาลับ ฟ้าจะกลับมารับดาว ตอนฟ้าสาง ฟ้าไม่ปล่อยให้ดาว อยู่เดียวเปลี่ยวอ้างว้าง จะร่วมสร้างความสดใส ในดารา หากว่าดาวพราวฝัน มั่นดวงจิต ยังคงคิด ...... มิตร ดี มีต่อฟ้า เราทั้งสองร่วมสรรค์สร้าง กลางเวหา ให้ท้องฟ้าสดใส ไปกันดาว......
15 มีนาคม 2546 15:10 น. - comment id 115095
แบบนี้เค้าเรียกกานว่า เพราะแบบเศร้าๆ รึป่าวเนี่ย.. อ่านแล้วเหมือนใจจะขาด จะขาดใจอ่ะคับ ร้องไห้หลายรอบจัง..เงียบซะน๊า..อิอิ ^_^
15 มีนาคม 2546 20:44 น. - comment id 115186
รู้ไหมฉันร้องไห้ไปกี่ครั้ง รู้ไหมฉันสิ้นหวังไปกี่หน รู้ไหมฉันได้สูญเสียใครบางคน รู้ไหมฉันหมองหม่น..เพราะใครคนนั้น.... ..ขอบคุณเพื่อนๆ ที่มาให้กำลังใจ...พราวฝันขอน้อมรับด้วยความรู้สึกซาบซึ้งใจ.......มิสามารถบรรยายออกมาเป็นตัวอักษรได้...รู้แต่ว่า..ขอบคุณเหลือเกินคะ.......