รัตติกาลสู่อรุโณทัย

SWEET`Eyes


เหมือนเดือนดับลาลับจับขอบโลก
แรงลมโบกโยกหวิวพลิ้วหวามไหว
สกุณาร้องระงมพรมพงไพร
ดั่งฤทัยโศกสลดระทดทรวง
สายธาราแตกสาขาพาคดเคี้ยว
ละล่องเลี้ยวเชี่ยวกรากพรากเลอสรวง
คนเคยรักแหนงหน่ายจากแดดวง
โศกกำสรวลลวงหลอกน้ำตาริน
ดาวระยิบระยับจับขอบฟ้า
หมู่นกกาบินถลาพาคืนถิ่น
รัตติกาลเวียนวนหาสุดสิ้น
ใจจมดิ่งถวิลโหยอรุโณทัย
อีกไม่นานมืดจางสว่างหล้า
ดาวดารานิทราพาหลับใหล
แสงตะวันสาดกระทบบรรจบใจ
เสียงร่ำไห้จางจากร้างระทดระทม
				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน