แค่คำปลอบโยน
น้ำตาอาบแก้ม
ฤดูหนาว...หนาวเหน็บซ้ำเจ็บหนัก
มาทายทัก...ความเหงาเศร้าขื่นขม
ฤดูร้อน...ใช่ผ่อนคลายคล้ายระทม
เจ็บสะสม...ปวดระบมตรมที่ใจ
ฤดูฝน...ทนทานนานทนได้
วันที่ร้าย...คล้ายผ่านพ้นยังทนไหว
วันที่เจ็บ...เก็บกำย้ำใจกาย
มิสลาย...ย้ายผันเปลี่ยน...เวียนฤดู
มาเถิดใจ...ที่ช้ำชอกจะบอกให้
วันที่ร้าย...ได้ผ่านพ้นจนทนไหว
ฉันเคยเจ็บมาเหมือนกัน...ฉันเข้าใจ
น้ำตาไหลเคยรินหลั่ง...ดั่งสายธาร
เจ็บซ้ำ ๆ...ปวดย้ำ ๆ...ช้ำเคยผ่าน
ใจร้าวรานมานานเนิ่นเดินไม่ไหว
ปวดแทบคลานสานไม่ต่อ...ท้อในใจ
ยังผ่านได้...ยังยืนอยู่...ยังยืนยง