ฉันก็เหมือนก้อนกรวด ไม่สามารถโอ้อวดว่าตัวมีค่า ไม่เหมือนดวงดาวที่อยู่บทฟากฟ้า ตัวเราไม่มีราคาพอที่จะนำมาเทียบกัน เพราะฉันเป็นแค่ก้อนดิน จึงหมดสิ้นดิ้นรนเพื่อความฝัน ที่หวังว่าให้ เธอ-ฉัน มาผูกพัน แต่เธอเป็นดาวดวงนั้น... ฉันจึงไม่มีวัน ได้เอื้อมไป
10 มีนาคม 2546 06:36 น. - comment id 113384
ป๋ม...ก็แค่ก้อนกรวด แต่อยากอวดใครว่ามีค่า เลยทำตัวให้ดูเหมือนมีราคา แต่อนิจจา...อิอิ เค้าแค่ไปไปโปกกะปูน อ๊ะ
10 มีนาคม 2546 06:42 น. - comment id 113385
และป๋ม...ก็คือก้อนดิน มีค่ากว่าหินนิดหน่อย คือไม่นิ่มไม่แข็งเกินมากน้อย แค่ปลูกกลอยปลูกมัน...ได้ทันกิน อิอิ
10 มีนาคม 2546 10:05 น. - comment id 113415
ถึงเราจะเป็นแค่ก้อนกรวด แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีค่านะคะ เพียงแต่ว่าในขณะนี้ อาจจะยังไม่มีคนเห็น คุณค่าของเรา แต่ถ้าเกิดเราอดทนและพยายามต่อไป สักวัน จะต้องมีคนเห็นคุณค่าของเราค่ะ พยายามเข้านะคะ เราจะคอยเป็นกำลังใจ ค่ะ
10 มีนาคม 2546 11:46 น. - comment id 113437
คุณค่า มีอยู่ในตัวเองละจ๊า.. อย่าน้อยใจไปเลยน่ะ
10 มีนาคม 2546 12:44 น. - comment id 113453
ดาวคือดาวพราวตาบนฟ้ากว้าง เดี๋ยวสว่างเดี๋ยวริบหรี่คลี่ยิ้มหวาน งามดาราดาวเด่นเห็นตระการ จักเปรียบปานนารีที่โสภา มองกระจกสะท้อนเงาเราแล้วคิด ไม่มีสิทธิ์ไปเปรียบดาวเจ้าเวหา แสนขมขื่นเศร้าหมองนองน้ำตา ใครหนอ..จะอาสามาปลอบใจ